wd wp Пошук: ⬜

Андрэй Віктаравіч Скорабагацька

.mw-parser-output .ts-Спартыўная_кар’ера-table{width:100%!important;display:table;margin:0 0 -2px;border-collapse:separate;text-align:left}.mw-parser-output .ts-Спартыўная_кар’ера-table th{background-color:#dcebff;text-align:center}.mw-parser-output .ts-Спартыўная_кар’ера-table td:nth-child(1){width:27%}.mw-parser-output .ts-Спартыўная_кар’ера-table td:nth-child(3){width:20%}.mw-parser-output .ts-Спартыўная_кар’ера-table.stripped tr:nth-child(odd){background-color:#f8f9fa}.mw-parser-output .ts-Спартыўная_кар’ера-table.stripped tr:nth-child(even){background-color:#eff1f3}.mw-parser-output .ts-Спартыўная_кар’ера-table.stripped tr.odd{background-color:#f8f9fa}.mw-parser-output .ts-Спартыўная_кар’ера-table.stripped tr.even{background-color:#eff1f3}body.skin-minerva .mw-parser-output .ts-Спартыўная_кар’ера-table.stripped tr{background-color:transparent} Андрэй Скорабагацька (нар. 19 ліпеня 1968, Запарожжа, УССР) — беларускі футбаліст (паўабаронца, нападнік) і трэнер. У цяперашні час працуе трэнерам у гродзенскім «Нёмане».

Кар’ера футбаліста

Выхаванец СДЮШАР горада Запарожжа. З 1986 года доўгі час гуляў за магілёўскі «Дняпро», у складзе якога стаў найлепшым бамбардзірам першага чэмпіянату незалежнай Беларусі ў 1992 годзе. У 1996 годзе разам з мазырскім МПКЦ перамог у Кубку Беларусі і ў чэмпіянаце Беларусі. Пазней вярнуўся ў Магілёў, дзе і завяршыў кар’еру іграка ў 2004 годзе ў складзе «Тарпеда-Кадзіна».

Кар’ера трэнера

У 2004 годзе ўзначаліў «Тарпеда-Кадзіна», пасля спынення існавання гэтага клуба стаў трэнерам слонімскага «Камунальніка». У 2008 годзе вярнуўся ў якасці асістэнта ў «Дняпро», які ўзначаліў 8 жніўня таго ж года. Прывёў магілёўскі клуб да бронзавых медалёў чэмпіянату 2009, а ў наступным годзе — да раўнда плей-оф Лігі Еўропы. У жніўні 2011 года быў вызвалены ад пасады галоўнага трэнера магілёўскага клуба[1].

У снежні 2012 года стаў старшым трэнерам клуба «Мінск»[2]. У кастрычніку 2013, пасля звальнення Вадзіма Скрыпчанкі, быў прызначаны выканаўцам абавязкаў галоўнага трэнера[3]. У якасці выканаўцы абавязкаў давёў клуб да канца сезона.

Пасля заканчэння сезона, у снежні 2013 года, быў зацверджаны галоўным трэнерам «Мінска». У чэрвені 2014 года быў адпраўлены ў адстаўку з-за незадавальняючых вынікаў[4], але застаўся ў мінскім клубе ў якасці куратара юнацкага футбола. У снежні 2014 года дадаткова стаў трэнерам у штабе моладзевай зборнай Беларусі [5], дзе заставаўся да лістапада 2016 года, калі пакінуў каманду разам з Ігарам Кавалевічам.

У студзені 2016 года вярнуўся ў «Мінск», стаўшы асістэнтам новага галоўнага трэнера Георгія Кандрацьева [6]. У снежні 2017 года ўслед за Кандрацьевым пакінуў сталічны клуб[7].

У студзені 2018 года ўвайшоў у трэнерскі штаб Кандрацьева ў бабруйскай «Белшыне»[8]. У кастрычніку 2018 года разам з Кандрацьевым пакінуў бабруйскі клуб[9].

У лютым 2019 года быў прызначаны галоўным трэнерам юнацкай зборнай Беларусі, складзенай з футбалістаў 2003 года нараджэння[10]. Пазней узначальваў зборную гэтых футбалістаў ужо ў якасці юніёрскай у 2021 годзе.

У студзені 2022 года ўвайшоў у трэнерскі штаб гродзенскага «Нёмана»[11].

У студзені 2015 года атрымаў трэнерскую ліцэнзію катэгорыі PRO[12].

Палітычныя погляды

Падпісаў адкрыты ліст спартыўных дзеячаў краіны, якія выступаюць за дзеючую ўладу Беларусі пасля жорсткіх падаўленняў народных пратэстаў у 2020 годзе [13][14].

Дасягненні

Ігравыя

01 Чэмпіён Беларусі: 1996
02 Срэбраны прызёр чэмпіянату Беларусі: 1992
03 Бронзавы прызёр чэмпіянату Беларусі: 1999
Уладальнік Кубка Беларусі: 1996
Найлепшы бамбардзір чэмпіянату Беларусі: 1992 (11 галоў)

Трэнерскія

03 Бронзавы прызёр чэмпіянату Беларусі: 2009

Зноскі