Ян Цадроўскі (3 сакавіка 1617, в. Пагост каля Слуцка — пасля 1682) — падчашы новагародскі[2], мемуарыст.
Нарадзіўся ў шляхецкай кальвінісцкай сям’і[3] Яна Цадроўскага і Сафіі Цёлкаўны Камароўскай. Вучыўся ў Кёнігсбергу, затым у Кракаўскай акадэміі. На працягу 32 гадоў служыў пры двары Багуслава Радзівіла да самай смерці князя. У 1655 годзе, падчас вайны Расіі з Рэччу Паспалітай (1654—1667), уцёк з сям’ёй на Жамойць пад пратэкцыю шведаў. Вярнуўся, вазіў цару пад Друю петыцыю менскай шляхты. У 1658 годзе ўдзельнічаў у баявых дзеяннях менскай шляхты супраць царскага войска, у 1660 годзе правёў дывізію Чарнецкага ад Свержаня да р. Бярэзіны. Меў вялікі аўтарытэт сярод шляхты Менскага ваяводства.
Браты — Тамаш, Аляксандр, блізнец Стэфан; сястра Ганна. Быў жанаты першым шлюбам з Марыянай Швяйкоўскай, другім — з Ганнай Мірскай, дачкой Рыгора Мірскага, вялікага стражніка літоўскага, трэцім — з Соф’яй Рымвідаўнай. Ад другога шлюбу меў сына Рыгора (нар. 1651) і дачку Соф’ю (нар. 1653).