У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Мінін.
Якаў Кірэевіч Мінін (22 красавіка 1922; в. Шарсцін, Рэчкаўская воласць(руск.) бел., Гомельскі павет, Гомельская губерня — 15 чэрвеня 1985, г. Масква) — лётчык, Герой Савецкага Саюза (1944 г.), маёр (1975).
Нарадзіўся 22 красавіка 1922 года ў вёсцы Шарсцін Рэчкоўскай воласці Гомельскага павета Гомельскай губерні[1]. У 1937 годзе скончыў 7 класаў школы, у 1939 годзе — 3 курсы Гомельскага аўтамабільнага тэхнікума і Гомельскі аэраклуб.
У арміі з кастрычніка 1939 года. У 1942 годзе скончыў Тамбоўскую ваенную авіяцыйную школу лётчыкаў.
Удзельнік Вялікай Айчыннай вайны: у студзені 1943 — лютым 1944 — лётчык, старшы лётчык, камандзір звяна 667-га штурмавога авіяцыйнага палка. Ваяваў на Калінінскім, Паўночна-Заходнім, Варонежскім, Стэпавым і 2-м Украінскім франтах. Удзельнічаў у Вялікалуцкай аперацыі(руск.) бел., ліквідацыі дземянскага плацдарма(руск.) бел., Харкаўскай аперацыі, Курскай бітве, Белгародска-Харкаўскай(руск.) бел., Кіраваградскай(руск.) бел. і Корсунь-Шаўчэнкаўскай аперацыі(руск.) бел..
Здзейсніў 104 баявых вылету на штурмавіку Іл-2 для нанясення ўдараў па жывой сіле і тэхніцы праціўніка, у 19 паветраных баях збіў асабіста 3 і ў складзе групы 4 самалёты праціўніка.
За мужнасць і гераізм, паказаныя ў баях, Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 4 лютага 1944 года лейтэнанту Мініну Якаву Кірэевічу прысвоена званне Героя Савецкага Саюза з уручэннем ордэна Леніна і медалі «Залатая Зорка»[2].
У лютым 1944 года быў цяжка паранены, у выніку чаго на фронт не вярнуўся. У маі-снежні 1944 г. — камандзір звяна 129-й асобнай авіяцыйнай эскадрыллі сувязі (у Харкаўскай ваеннай акрузе(руск.) бел.), здзейсніў 88 вылетаў на лінію фронту на самалётах По-2(руск.) бел. і С-2(руск.) бел.. У студзені 1945 года скончыў Курсы вышэйшай лётнай падрыхтоўкі ГПФ(руск.) бел.. Са студзеня 1945 — лётчык 2-га транспартнага авіяцыйнага палка ГПФ. На самалётах Лі-2(руск.) бел. і С-47(руск.) бел. выконваў палёты на лінію фронту.
Пасля вайны служыў лётчыкам у ваенна-транспартнай авіяцыі(руск.) бел.. З верасня 1946 года старшы лейтэнант Я. К. Мінін — у запасе.
З 1946 года працаваў камандзірам карабля ў ГВФ: у 1-й авіятранспартнай групе ГВФ (ва Унукава(руск.) бел.), Узбекскім упраўленні ГВФ (1949—1950) і Усходне-Сібірскім упраўленні ГВФ (1950—1959); лётаў на самалётах Іл-12(руск.) бел. і Ту-104(руск.) бел..
У 1959—1961 — лётчык-выпрабавальнік Навукова-даследчага інстытута ГПФ; удзельнічаў у выпрабаваннях пасажырскіх самалётаў. У 1960 годзе на самалёце Ту-104Е ў якасці другога пілота усталяваў 6 сусветных авіяцыйных рэкордаў хуткасці. У 1960 годзе скончыў Курсы вышэйшай лётнай падрыхтоўкі ГПФ, у 1968 годзе — завочна 2 курса Акадэміі грамадзянскай авіяцыі(руск.) бел..
У 1961—1966 — камандзір карабля Маскоўскага транспартнага кіравання ГПФ, у 1966—1978 — камандзір карабля ў Упраўленні міжнародных паветраных ліній; лётаў на самалётах Ту-114(руск.) бел. і Іл-62.
У 1978—1980 — загадчык лабараторыі кафедры хіміі і тэхналогіі змазачных матэрыялаў у Маскоўскім інстытуце нафтахімічнай і газавай прамысловасці(руск.) бел..
Жыў у Маскве. Памёр 15 чэрвеня 1985 года. Пахаваны на Данскіх могілках(руск.) бел. у Маскве.