Э́рык Аха́рыус (шведск.: Erik Acharius,[5] 10 кастрычніка 1757, г. Еўле, Швецыя — 14 жніўня 1819, г. Вадстэна) — шведскі батанік, міколаг і медык.
У 1773 годзе паступіў ва Упсальскі ўніверсітэт і быў адным з апошніх студэнтаў вялікага Карла Лінея. Пазней працаваў у Каралеўскай акадэміі навук у Стакгольме і скончыў сваю медыцынскую адукацыю ў 1782 годзе ў Лундскім універсітэце. З 1789 года займаў пасаду правінцыйнага медыка ў горадзе Вадстэна, дзе і памёр у 1819 годзе.
Распрацаваў першую класіфікацыю, у якой улічыў дыягнастычную прыкмету грыбоў — пладовыя целы.
Увёў шэраг тэрмінаў, што ўжываюцца пры марфалагічных апісаннях лішайнікаў.
Прафесар у Вадстэне.
Член Шведскай каралеўскай акадэміі навук (1796), Лонданскага Лінееўскага таварыства (1801), а таксама Каралеўскага таварыства навук ва Упсале (1810).
У гонар Эрыка Ахарыуса названы наступныя расліны:
а таксама насякомае:
Lichenographiæ suecicæ prodromus (Linköping, 1798) — «Асновы ліхенаграфіі Швецыі»;
Methodus qua omnes detectos lichenes (Stockholm, 1803) — «Метыды, з дапамогай якіх кожны можа вызначыць лішайнікі»;
Lichenographia universalis (Göteborg, 1810) — «Універсальная ліхенаграфія»;
Synopsis methodica Lichenum (Lund, 1814).