wd wp Пошук: ⬜

Эдмунд Леапольдавіч Фрык

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Фрык. Эдмунд Леапольдавіч (Эдмунд Эміліян) Фрык (15 кастрычніка 1840, Гродзенская губерня — каля 1920, Каўнас) — літоўскі і беларускі інжынер, архітэктар. Бацька літоўскага архітэктара Эдмунда Альфонса Фрыка(літ.) бел..

Біяграфія

Нарадзіўся 15 кастрычніка 1840 года ў Гродзенскай губерні ў шляхецкай сям’і рэфармацкага веравызнання(англ.) бел.. Пасля заканчэння курсу ў Слуцкай кальвінісцкай гімназіі паступіў у 1858 годзе ў Пецярбургскае будаўнічае вучылішча. Адтуль выпушчаны ў 1863 годзе са званнем архітэктурнага памочніка і з правам на чын X класа. Службовую дзейнасць Э. Фрык пачаў у пермскай будаўнічай і дарожнай камісіі, а з пераўтварэннем яе ў будаўнічае аддзяленне губернскага праўлення складаўся малодшым інжынерам. З 1870 года Э. Фрык прылічыўся да Міністэрства ўнутраных спраў і адкамандзіраваны ў галоўнае таварыства расійскіх чыгунак на пасаду начальніка дыстанцыі Варшаўскай чыгункі. Тут праслужыў да 1890 года.

Некаторы час Э. Фрык складаўся пры Тэхнічна-будаўнічым камітэце(руск.) бел. і займаўся прыватнымі працамі. У 1895—1899 гадах займаў пасаду віцебскага губернскага інжынера(руск.) бел.. З перапынкамі з 1875 года жыў у Каўнасе, дзе займаўся прыватнай архітэктурнай практыкай[1]

Праекты

Пабудовы па яго праектах:

Водазабеспячэнне будынкаў на чыгуначнай станцыі Кайшадорыс, 1883 год.
Каўнаская цэнтральная электрастанцыя(літ.) бел., 1900, не захавалася
Сядзіба С. Гласка бліз Расонаў, 1904 год[2].
Другі шлях па лініі Лібава-Роменскай чыгункі Лянтварыс-Каўнас, 1878 год.
Конны трамвай у Коўне, 1891 год.
Кіраваў будаўніцтвам Касцёла Святога Антонія Падуанскага(руск.) бел. ў Бірштанасе па праекце В. Міхневіча, 1902—1909 гг.

У сакавіку 1898 года ўваходзіў у склад камісіі для асведчання віцебскага трамвая [3].

Зноскі

↑ Nijolė Lukšionytė-Tolvaišienė(літ.) бел.. Edmundas Emilijonas Frykas. Visuotinė lietuvių enciklopedija(руск.) бел., T. VI (Fau-Goris). — Vilnius: Mokslo ir enciklopedijų leidybos institutas, 2004. 264 psl.
↑ Stanisławów. W: Antoni Urbański: Memento kresowe. Warszawa: nakładem Autora, 1929, s. 126—127.
↑ 117 ЛЕТ СО ВРЕМЕНИ ОТКРЫТИЯ ТРАМВАЙНОГО ДВИЖЕНИЯ В ГОРОДЕ ВИТЕБСКЕ (руск.)