Уладзімір Рыгоравіч Цішко́ўскі[1] (22 чэрвеня 1933, Магілёў — 2014) — урач, вучоны ў галіне кардыялогіі, рэўматалогіі, эндакрыналогіі і сексапаталогіі, доктар медыцынскіх навук (1984), прафесар (1984).
Нарадзіўся ў Магілёве. Скончыў 7 класаў сярэдняй школы ў вёсцы Дашкаўка Магілёўскага раёна[2]. У 1952—1956 гг. праходзіў службу ў Савецкай Арміі[2]. У 1957 годзе скончыў Магілёўскую фельчарска-акушэрскую школу і паступіў на лячэбны факультэт Мінскага медыцынскага інстытута, які скончыў у 1963 годзе. З 1963 па 1965 год працаваў урачом-тэрапеўтам, намеснікам галоўнага ўрача ў раённай бальніцы ў Кіраўску. У 1965—1968 годзе праходзіў навучанне ў аспірантуры на кафедры шпітальнай тэрапіі Мінскага медыцынскага інстытута. Абараніў кандыдацкую дысертацыю на тэму «Клиническое значение некоторых сывороточных дегидрогеназ (ЛДГ, МДГ) и цинка в диагностике острого инфаркта миокарда»[3].
З 1968 года У. Р. Цішкоўскі працаваў у Гродзенскім медыцынскім інстытуце — асістэнт кафедры шпітальнай тэрапіі, з 1976 года дацэнт кафедры ўнутраных хвароб № 1. У 1984 годзе абараніў доктарскую дысертацыю на тэму «Роль гормонов коры надпочечников и некоторых ферментов в патогенезе затяжного возвратного ревматизма»[2]. У 1985 годзе зацверджаны ў званні прафесара і працаваў на кафедры ўнутраных хвароб № 1, з 1989 года — загадчык курсам[3]. У 1993—2004 гг. У. Р. Цішкоўскі на пасадзе загадчыка кафедрай эндакрыналогіі з сексапаталогіяй Гродзенскага дзяржаўнага медыцынскага ўніверсітэта[2].
У. Р. Цішкоўскаму належаць навуковыя працы ў галіне кардыялогіі, рэўматалогіі, эндакрыналогіі і сексапаталогіі. Аўтар 114 навуковых прац. У 1975 годзе стварыў і ўзначаліў курс эндакрыналогіі ў Гродзенскім медыцынскім інстытуце. Прымаў удзел у шэрагу навуковых з’ездаў і канферэнцый.
Быў старшынёй праўлення Гродзенскай абласной асацыяцыі эндакрынолагаў і членам праўлення рэспубліканскай асацыяцыі.
Ад імя Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР рашэннем выканаўчага камітэта Гродзенскага абласнога Савета народных дэпутатаў ад 13 кастрычніка 1986 года У. Р. Цішкоўскі ўзнагароджаны медалём «Ветэран працы»[2].