.mw-parser-output .t-geoinfobox td,.mw-parser-output .t-geoinfobox th{min-width:120px}.mw-parser-output .t-geoinfobox td:only-child,.mw-parser-output .t-geoinfobox th:only-child{text-align:center}.mw-parser-output .t-geoinfobox-name{font-size:110%;padding:2px}.mw-parser-output .t-geoinfobox-nickname{font-style:italic}.mw-parser-output .t-geoinfobox-cave th:only-child,.mw-parser-output .t-geoinfobox-mount th:only-child{background:#e7dcc3}.mw-parser-output .t-geoinfobox-surface th:only-child{background:#ffe4c4}.mw-parser-output .t-geoinfobox-blue th:only-child,.mw-parser-output .t-geoinfobox-water th:only-child{background:#c0daff}.mw-parser-output .t-geoinfobox-underwater th:only-child{background:#b0e0e6}.mw-parser-output .t-geoinfobox-green th:only-child{background:#d0f0c0}.mw-parser-output .t-geoinfobox-tomb th:only-child{background:#bbbbbb}.mw-parser-output .t-geoinfobox-yellow th:only-child{background:#fdeaa8}.mw-parser-output .t-geoinfobox-ny th:only-child{background:#cbd5c4;border:1px solid #aaaaaa}.mw-parser-output .t-geoinfobox-ny th:first-child:not(:only-child){background:#cbd5c4;text-align:right;padding:0 0.5em}.mw-parser-output .t-geoinfobox-grey th:only-child{background:#eaecf0}
Уа́ (брэт.: Houad; фр.: Houat) — востраў у Біскайскім заліве на поўдзень ад Брэтонскага паўвострава. Уваходзіць у склад Брэтані (Францыя). Плошча — 2,91 км². Насельніцтва (2008 г.) — 274 чалавекі.
Уа ўяўляе сабою гранітнае плато на поўначы Біскайскага заліва ў 156 км на паўднёвы ўсход ад Брэста. Усходняя частка вострава пакрыта пясчанымі выдмамі. Частка сушы забалочана. Пануе лугавая расліннасць.
Уа быў населены ўжо ў эпоху неаліта. Выяўлены рэшткі пахаванняў 5 тысячагоддзя да н. э. Старажытныя рымляне называлі востраў гальскай назвай Siata («качка»). Сучасая назва з’яўляецца перакладам старой на брэтонскую мову. У VI ст. Святы Гульда заснаваў на Уа кляштар, у якім згодна паданню, правёў свае апошнія дні. Пазней ён быў разбураны вікінгамі і ўзноўлены ў XI ст. У XVI - XVII стст. падвяргаўся нападам англічан і галандцаў.
Пасля Французскай рэвалюцыі ў канцы XVIII ст. тэрыторыя вострава перайшла з маёмасці касцёла ў маёмасць дзяржавы. У 1893 г. атрымаў статус асобнага муніцыпалітэта. Толькі ў 1963 г. астравіцяне атрымалі магчымасць карыстацца электрычнасцю. У нашы дні актыўна развіваецца турызм.