wd wp Пошук: ⬜

Сяржук Вітушка

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Вітушка. Сяржу́к Віту́шка (10 красавіка 1965, Чысць, Маладзечанскі раён, БССР — 2 ліпеня 2012, Вільнюс, Літва) — беларускі грамадска-палітычны дзеяч. Кіраўнік мінскага таварыства «Талака», гісторык і педагог, аўтар казак для дарослых і дзяцей.

Біяграфія

Нарадзіўся 10 красавіка 1965 года ў вёсцы Чысць Маладзечанскага раёна. Скончыў прафесійна-тэхнічнае вучылішча, працаваў рабочым на заводзе «Інтэграл», паступіў на гістфак БДУ, які скончыў у 1989 годзе.

У 1986 годзе прыйшоў у моладзевы клуб «Талака», у 1987 абраны старшынёй таварыства.

З 1991 года жыў у Вільнюсе, дзе працаваў настаўнікам гісторыі ў віленскай беларускай школе імя Францішка Скарыны. Арганізатар і першы дырэктар адноўленага Віленскага Беларускага музея імя Івана Луцкевіча. Выдаваў газету «Vilnia i kraj» (1992).[1] Актыўна супрацоўнічаў з радыёстанцыяй «Балтыйскія хвалі» і літоўскім дзяржаўным тэлебачаннем. Як публіцыст, друкаваўся ў газетах «Наша Ніва» і «Рунь». Быў іныцыятарам і арганізатарам беларускіх набажэнстваў у віленскай царкве Св. Мікалая на вул. Вялікай (Діджёю). Хварэў на цукровы дыябет. Страціўшы зрок, не спыніў актыўнай дзейнасці, у прыватнасці, арганізоўваў «сляпыя экскурсіі» для беларусаў па Вільнюсе, пісаў казкі, п’есы-батлейкі, вершы і беларускія тэксты на мелодыі вядомых песень. У 2011 годзе ў Мінску выйшла яго першая кніга «Дзінь-дзілінь: пара гуляць у казкі!», крыху пазней паўтораная ў аўдыёварыянце.

Памёр 2 ліпеня 2012 года ў Вільнюсе. Развітанне прайшло ў Мінску, у грэка-каталіцкай царкве. Пахаваны ў вёсцы Рагава [2].

Публікацыі

Vilnia i krai, 1992, №1-3.

Зноскі

↑ Гісторыя беларускага самвыдату: “Вільня і край”, 24.08.2015 (Архіваваная спасылка)
↑ Памёр Сяржук Вітушка (нявызн.). Наша Ніва (2 ліпеня 2012). Праверана 20 лістапада 2014.

Спасылкі

Сяржук Вітушка больш не з намі
Паліна Качаткова. Сяржук Вітушка Архівавана 19 чэрвеня 2013. // Дзеяслоў № 37 (13677), 20 ліпеня 2012
Вінцук Вячорка. Сяржук Вітушка — узор беларускага інтэлігента (нявызн.). Новы Час (11 красавіка 2015). Архівавана з першакрыніцы 15 красавіка 2020. Праверана 21 сакавіка 2016.
Прэмію імя Сержука Вітушкі атрымалі слабавідушчыя мінскія школьнікі