wd wp Пошук: ⬜

Сяргей Эрвандавіч Кургінян

Сяргей Эрвандавіч Кургінян (14 лістапада 1949, Масква, СССР) — савецкі і расійскі палітолаг[1], грамадскі і палітычны дзеяч[2], тэатральны рэжысёр і лідар руху «Сутнасць Часу»[3]. Пастаянны сувядучы палітычнага ток-шоў «Гістарычны працэс» на тэлеканале «Расія». Па першай спецыяльнасці — геафізік [4].

Біяграфія

Нарадзіўся ў маскоўскай сям’і навукоўцаў. Бацька — Эрванд Амаякавіч Кургінян (1914—1996), быў прафесарам найноўшай гісторыі і спецыялістам па Блізкаму Усходзе. Маці — Марыя Сяргееўна Бекман (1922—1989) была старшым навуковым супрацоўнікам аддзела тэорыі літаратуры Інстытута сусветнай літаратуры імя Горкага, спецыялістам па Т. Ману, аўтарам шэрагу манаграфій. Дзед па лініі маці быў белым афіцэрам, які перайшоў да чырвоным, расстраляны 02.11.1938 года.

Савецкі перыяд

Выпускнік Маскоўскага геолагаразведачнага інстытута па спецыяльнасці «геафізіка» (1972 год). Скончыў Тэатральную вучэльню імя Б. Шчукіна (1983) па спецыяльнасці «рэжысура драмы». Кандыдат фізіка-матэматычных навук, навуковы супрацоўнік Інстытута акеаналогія АН СССР (1974—1980). Да 1986 года лічыўся старшым навуковым супрацоўнікам у лабараторыі прыкладной кібернетыкі Маскоўскага геолагаразведачнага інстытута.

Кургінян быў членам камісіі па новых тэатральным формах Саюза тэатральных дзеячаў РСФСР і ініцыятарам сацыяльна-эканамічнага эксперыменту «Тэатр-студыя на калектыўным падрадзе». Створаны С. Кургіняном яшчэ ў студэнцкія гады (1967) тэатр-студыя ў 1986 годзе разам са студыямі М. Разоўскага, «На Паўднёвым Захадзе», «Чалавек» і інш прыняў удзел у эксперыменце «Тэатр на калектыўным падрадзе». Па выніках эксперыменту тэатр атрымаў статус дзяржаўнага (тэатр «На дошках»). Тэатр С. Кургіняна спавядае філасофскі і метафізічны падыход да з’яў сучаснасці.

З 80-х гадоў С. Кургінян паралельна з тэатральнай дзейнасцю займаецца аналізам палітычнага працэсу. У лістапада 1987 года выканкам Моссовета сваім рашэннем N 2622 стварыў «Эксперыментальны творчы цэнтр» на базе тэатра-студыі «На дошках» і даў яму комплекс памяшканняў па Вспольному зав. г. Масквы, адкрыўшы фінансаванне на іх рэканструкцыю. У студзені 1989 года Кургінян ўзначаліў створаную Мосгорисполкомом на базе тэатра арганізацыю новага тыпу — «Эксперыментальны Творчы Цэнтр». Неаднаразова выязджаў у «гарачыя кропкі» па даручэнні ЦК КПСС (затым — кіраўніцтва Вярхоўнага Савета РСФСР) для правядзення незалежнай экспертызы.[5]

Пасля няўдалых спроб прапанаваць свае паслугі сакратару ЦК КПСС Аляксандру Якаўлеву (1987 г.), Старшыні Прэзідыума ВС РСФСР Віталю Воротникову і старшыні КДБ СССР Віктару Чебрикову (1988 г.) Кургінян быў набліжаны другім (затым першым) сакратаром МГК КПСС Юрыем Прокофьевым і ўведзены ў кругі Саўміна СССР і ЦК КПСС. У верасні 1990 года на мазгавым штурме ў Саўміне Кургінян прапаноўваў правесці жорсткія канфіскацыйныя меры і масавыя рэпрэсіі супраць «дзялкоў ценявой эканомікі», выклікаўшы заўвагу віцэ-прэм’ера Леаніда Абалкина: «Гэта мы ўжо праходзілі ў 1937 годзе». Падтрымлівае ў той перыяд цесныя сувязі з групай «Саюз».

У 1990 годзе С.Кургінян балатаваўся ў народныя дэпутаты РСФСР (па Чертановской тэрытарыяльнай акрузе N 58 г. Масквы). Перадвыбарная праграма кандыдата C.Кургіняна прапаноўвала стратэгію нацыянальнага выратавання Расіі, здольную прадухіліць распад расійскай эканомікі, грамадства, дзяржавы. У якасці адказу на пытанне, адкуль узяць грошы на рэалізацыю гэтай праграмы, у агітацыйных матэрыялах кандыдата С.Кургіняна паказвалася, што Расія штогод губляе вялізныя грашовыя сродкі за кошт несправядлівага размеркавання паміж саюзнымі рэспублікамі СССР, на даўгабуд і саюзных «праектах стагоддзя» і т. п. Расейцам прапаноўвалася ўзяць прыклад з японцаў і «скупа і ашчадна» ўкласці ўсе вызваленыя грашовыя сродкі ў праграму нацыянальнага выратавання Расіі.[6]

У 1991 годзе Кургінян адмовіўся стаць дарадцам Гарбачова з-за разыходжання ў поглядах на шляху вываду кампартыі і краіны з тупіку. Ідэю С. Кургіняна аб апоры на інтэлектуальны пласт (найперш, навукова-тэхнічную інтэлігенцыю) для ўзяцця краінай мадэрнізацыйнага бар’ера падтрымліваў Ю. Пракоф’еў, сакратар МГК КПСС. У цэнтры Масквы С. Кургіняну, які аб’яднаў у Эксперыментальны творчы цэнтр шэраг арганізацый і лабараторый з распрацоўкамі прарыўнага характару, было перададзена некалькі дамоў.

У 1993 годзе стаў дарадцам Р. І. Хасбулатова. У час кастрычніцкіх падзей 1993 знаходзіўся ў будынку Вярхоўнага Савета. З’яўляўся распрацоўшчыкам сцэнара паводзін апазіцыйных сіл, альтэрнатыўнага таму, які быў рэалізаваны 3 кастрычніка («паход на Астанкіна»). На яго думку, план паходу на Астанкіна быў правакацыйны. Некалькі разоў зрываў правакацыі, якія арганізуюцца ў асяроддзі «белодомовцев» (так званы «бунт Сакалова» і г. д.), катэгарычна пярэчыў супраць інкарпарацыі ў сераду белодомовцев баркашаўцы і іншых правакацыйных элементаў. Вёў палітычны дыялог і інфармацыйную кампанію ў карысць Вярхоўнага Савета. 30 верасня «партыя» прыхільнікаў паходу на Астанкіна якая знаходзілася ўнутры будынка нд дамаглася выправаджэння С. Кургінян як свайго небяспечнага праціўніка. У гэты ж дзень С. Кургінян звярнуўся да ўсіх прыхільнікам Вярхоўнага Савета з папярэджаннем аб якая рыхтуецца правакацыі. Папярэджанне было перададзена па каналах якая існавала на той момант інфармацыйнай сістэмы «Кальцо», таксама з’явілася на стужках афіцыйных інфармагенцтваў (поўны тэкст у часопісе «Расія-XXI», № 8, 1993).

У 1996 годзе прапанаваў прадстаўнікам буйнога бізнесу аб’яднацца і ўстаць на канструктыўную прадзяржаўную пазіцыю. Вынікам гэтага стаў вядомы «Ліст трынаццаці».[7]

Па ўласных словах, удзельнічаў у зняцці генерала А. І. Лебедзя з пасады сакратара Савета бяспекі Расійскай Федэрацыі.[8]

У 2007 годзе перад выбарамі прэзідэнта Расіі выказаў меркаванне, што «сам прынцып прэзідэнцкай улады ў Расіі — больш фундаментальна канстытуцыйны, чым прынцып, у якім гаворыцца аб двух тэрмінах прэзідэнцтва», а таксама выказаў асцярогу, што “калі Пуцін паспрабуе зрушыць з прэзідэнцкага паста хоць б на міліметр, ён разваліць сістэму “.[9]

З ліпеня па снежань 2010 года быў сувядучы тэлепраграмы «Суд часу».

У 2011 годзе пасля з’езду партыі Адзіная Расія, каментуючы вылучэнне Д.Мядзведзевым У.Пуціна ў якасці кандыдата на пасаду Прэзідэнта Расіі, С.Кургинян сказаў, што «працэс, які хацелі звярнуць у бок вяртання да радыкальнага лібералізму, у гэты бок не павярнуўся», а таксама, што «з дэсталінізацыя радыкальнага лібералізму, вяртаннем да ўжо мёртвым міфалагема і тыпах сацыяльнага і іншага культурнага быцця, — з гэтым усім скончана на бліжэйшы час». Звяртаючыся да сваіх прыхільнікаў, С.Кургинян таксама падкрэсліў, што гэтага не адбылося дзякуючы «у тым ліку і нашым сціплым намаганням».[10]

Аўтар і вядучы «антишоу» праграмы «Сутнасць часу», публікуемай з лютага 2011 года на відэа-хостынгу Vimeo[11], сайце эксперыментальнага творчага цэнтра і сайце віртуальнага клуба «Сутнасць часу»[12]. У перадачы, сярод іншага, сцвярджае думку аб месіянскай ролі Расіі ў сучасным свеце.[13]

Са жніўня 2011 года — сувядучы (разам з Мікалаем Сванідзэ) праекта «Гістарычны працэс» на тэлеканале «Расія».

Зноскі

Кнігі

Спасылкі

Экспериментальный творческий центр Кургиняна
Сергей Ервандович Кургинян ў сацыяльнай сетцы «Facebook»
Экспериментальный творческий центр Кургиняна ў сацыяльнай сетцы «Twitter»
Сергей Ервандович Кургинян ў сацыяльнай сетцы «Twitter»
Сайт клуба «Суть времени»
Стенограммы передачи «Суд Времени»
Антиоранжевый комитет
Все интервью Сергея Кургиняна на радиостанции «Эхо Москвы»
Все интервью Сергея Кургиняна на радиостанции Архівавана 13 сакавіка 2012. «Русская Служба Новостей»
Интервью Сергея Кургиняна на радиостанции «Финам FM»

Тэмы гэтай старонкі (8):
Катэгорыя·Нарадзіліся ў Маскве
Катэгорыя·Геафізікі
Катэгорыя·Тэатральныя рэжысёры СССР
Катэгорыя·Карыстальнікі Twitter
Катэгорыя·Нарадзіліся ў 1949 годзе
Катэгорыя·Нарадзіліся 14 лістапада
Катэгорыя·Асобы
Катэгорыя·Карыстальнікі Facebook