У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Вішнеўскі. Сярге́й Уладзі́міравіч Вішне́ўскі (15 красавіка 1893, Рагачоў — 28 чэрвеня 1967, Масква) — савецкі военачальнік, генерал-маёр. Удзельнік Вялікай Айчыннай вайны.
На ваеннай службе з 1912 года. Кадравы афіцэр царскай арміі, скончыў кадэцкі корпус у горадзе Сумы (1912) і Елісаветградскае кавалерыйскае вучылішча (1914). У гады Першай сусветнай вайны служыў у кавалерыйскіх часцях на Паўднёва-Заходнім фронце ў чыне штабс-ротмістра , які камандаваў эскадронам.
У РСЧА з 1918 года. У гады Грамадзянскай вайны камандаваў палком, потым брыгадай, таксама некаторы час служыў у штабе брыгады. Ваяваў супраць махноўцаў, затым змагаўся з басмачамі на Туркестанскім фронце.
Па заканчэнні Грамадзянскай вайны камандаваў кавалерыйскім палком, затым быў намеснікам начальніка кавалерыйскай школы. У сакавіку 1925 года быў прызначаны памочнікам камандзіра кавалерыйскай брыгады, затым — камандзір брыгады. З кастрычніка 1926 года — памочнік начальніка аддзела штаба ЛВА, з кастрычніка 1927 года — камандзір 7-й Самарскай кавалерыйскай дывізіі.
Затым на вучобе: скончыў курсы ўдасканалення вышэйшага камсаставу пры Ваеннай акадэміі імя М. В. Фрунзе (пасля чаго некаторы час служыў начальнікам штаба кавалерыйскай брыгады), а затым у 1933 годзе і саму Ваенную акадэмію імя М. В. Фрунзе, дзе і застаўся ў якасці выкладчыка тактыкі. 4 снежня 1935 года прысвоена званне палкоўніка. Па некаторых дадзеных[1], падчас рэпрэсій ў РСЧА у 1938 годзе быў звольнены, але ўжо ў тым жа годзе прадоўжыў службу. 2 красавіка 1940 года яму прысвоена званне камбрыга, а 4 чэрвеня таго ж года переатэставаны ў генерал-маёры[2]. З кастрычніка 1940 года — памочнік генерал-інспектара кавалерыі РСЧА.
21 верасня 1941 года[3] быў прызначаны камандуючым 32-й арміі Рэзервовага фронту. З 3 кастрычніка армія вяла абарончыя баі пад Вязьмай. 7 кастрычніка армія трапіла ў акружэнне. Рэшткі войскаў арміі 12 кастрычніка выйшлі з акружэння, а генерал-маёр Вішнеўскі быў накіраваны на пасаду камандуючага знаходзячайся ў асяроддзі 19-й арміі, аднак не ўступіў на пасаду — не змог дабрацца да яе ўпраўлення і 22 кастрычніка быў хворым (з абмарожанымі нагамі) узяты ў палон.
Утрымліваўся ў ваеннай турме ў Летцене, у Хамельбургскім афіцэрскім лагеры, у Нюрнбергскай турме, у канцлагеры Флосенбюрг і Дахау. Пасля вызвалення ў 1945 годзе — у Савецкай ваеннай місіі ў Парыжы. Па вяртанні ў СССР праходзіў спецправерку НКУС. У снежні быў адноўлены ў РСЧА (справа была спынена ў 1946 годзе) і накіраваны на Вышэйшыя акадэмічныя курсы пры Вышэйшай ваеннай акадэміі імя К. Я. Варашылава, па заканчэнні якіх служыў выкладчыкам у Ваеннай акадэміі імя М. В. Фрунзе. З 1949 года — у запасе.