wd wp Пошук: ⬜

Сяргей Іванавіч Ціхаміраў

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Ціхаміраў. Сяргей Іванавіч Ціхаміраў (1850 — 19 ліпеня 1913) — расійскі інжынер і архітэктар[1]. Аўтар шэрагу прыкметных будынкаў Саратава[2].

Меў прынамсі двух братоў: Канстанцін таксама быў інжынерам-архітэктарам, а Мікалай(руск.) бел. — урачом-афтальмолагам, лейб-акулістам Найвысокага двара[3][4].

Біяграфія

Дзяцінства і адукацыя

Нарадзіўся ў 1850 годзе. Пачатковую адукацыю атрымаў у Віцебскай мужчынскай гімназіі, спецыяльную — у Пецярбургскім будаўнічым вучылішчы з 1872 па 1879 год. Скончыў курс па першым разрадзе[1].

Прафесійная дзейнасць

Па выхадзе з вучылішча складаўся пры Тэхнічна-будаўнічым камітэце(руск.) бел. Міністэрства ўнутраных спраў, а праз два гады прызначаны прыдворным архітэктарам маёнтка «Лівадыя» ў Крыму [1]. У 1882 годзе звольнены ад службы ў выніку скасавання пасады архітэктара «Лівадыі», а пасля гэтага прызначаны архітэктарам Імператарскіх маскоўскіх тэатраў(руск.) бел. і адкамандзіраваны ў каранацыйную камісію для ўладкавання ілюмінацыі Крамля і наогул палацавых будынкаў і тэатраў да дня каранавання Мікалая II і Аляксандры Фёдараўны(руск.) бел..

У той самы час С. Ціхаміраў складаўся архітэктарам Пятроўскай земляробчай і лясной акадэміі(руск.) бел. і прымаў удзел у працах камісіі па пабудове будынка Політэхнічнага музея(руск.) бел. ў г. Маскве, пры чым назіраў за працамі і выконваў пасаду сакратара той жа камісіі. У 1887 годзе выйшаў па хваробе ў адстаўку і заняўся прыватнай практыкай у г. Маскве, а ў 1890 годзе ўступіў зноў на службу ў Міністэрства ўнутраных спраў, з прызначэннем на пасаду саратаўскага губернскага архітэктара [1]. Архітэктар таксама ўваходзіў у гарадскія будаўнічыя камісіі і распрацаваў праекты пашырэння гарадскога тэатра і Аляксандра-Неўскага сабора, пакінутыя не рэалізаванымі. У 1900 году Ціхаміраў вярнуўся ў Маскву ў Тэхнічна-будаўнічы камітэт(руск.) бел. Міністэрства ўнутраных спраў, дзе і працаваў да самай смерці 19 ліпеня 1913 года[5].

Творчасць

Асобныя творы

У Санкт-Пецярбургу і яго ваколіцах

Дача сп. М. І. Ціхамірава(руск.) бел. ў Азярках(руск.) бел., паблізу ад Санкт-Пецярбурга [1]

У Маскве і Падмаскоўі

Дом для інтэрната студэнтаў пры Пятроўскай земляробчай акадэміі(руск.) бел. па вул. Ціміразеўскай(руск.) бел.[1]
Казармы для рабочых і іншыя пабудовы ў Пятроўска-Разумоўскім(руск.) бел. каля Масквы[1]
Дачы спадароў Баранава, Трындзіна і Казакова ў Пятроўска-Разумоўскім каля Масквы[1]
Дом савета маскоўскіх дзіцячых прытулкаў у г. Маскве (паводле іншых крыніц, архітэктарам быў Я. І. Антонаў)[1][6]
Будынак Політэхнічнага музея(руск.) бел. ў Маскве[1]
Два даходных дома графа А. Д. Шарамецева(руск.) бел. ў г. Маскве [1]
Уладкаванне вадаснабжэння і электрычнага асвятлення ў Імператарскім вялікім маскоўскім тэатры(руск.) бел. і аддзелка яго нанава[1]
Даходны дом Грыгорыя-Багаслоўскай царквы па вул. Вялікая Дзмітраўка(руск.) бел., 30 (1888—1894, саўмесна з Л. М. Кекушавым(руск.) бел., надбудаваны)[7][8]
Прытулак па вуліцы Астожанка(руск.) бел., 39 (1902)[7]
перабудова даходнага дома К. М. Палтарацкага(руск.) бел. па вул. Вялікая Дзмітраўка(руск.) бел., 2/3 (саўмесна з А. П. Элькінскім(руск.) бел., 1889. У 1902 годзе быў зноў перабудаваны архітэктарам Р. І. Клейнам(руск.) бел.)[9]

У Саратаве

Млын М. В. Скварцова на Астраханскай вуліцы(руск.) бел., дзе пазней змяшчалася абутковая фабрыка[2][5][10]
Шакаладная фабрыка на Астраханскай вуліцы(руск.) бел. (пазней будынак займала тыпаграфія, а потым швейная фабрыка)[2]
Асабняк спадара Цімафеева на рагу Вольскай(руск.) бел. і Шаўчэнкі, дзе пазней размясцілася дзіцячая паліклініка[2][5]
дамы купца М. І. Хватава [2]
Багадзельня таварыства мяшчан[2]
Дом спадарыні Яфімавай на вуліцы Чапаева(руск.) бел.[1]
Дом купца Я. Ц. Вараб’ёва на вуліцы Чапаева[1][11][12][13]
Верагодна, ён аўтар праекта малога млына Шміта[2]
Перабудова будынка новага гасцінага двара на Тэатральнай плошчы(руск.) бел.[2][5] (згарэў 5 лістапада 1918 года)
Распрацаваў праекты пашырэння гарадскога тэатра і Аляксандра-Неўскага сабора(руск.) бел., якія засталіся нерэалізаванымі[2]

У іншых месцах

Бальніца і багадзельня ў сяле Высокім Вяземскага павета Смаленскай губерні графа А. Д. Шарамецева(руск.) бел.[1]
Казарменыя і многія іншыя пабудовы ў маёнтку «Лівадыя» ў Крыму [1]
Перабудова некалькіх прыватных дамоў[1]
Будынак Марыінскай жаночай гімназіі ў Вольску (1904)[2]

Зноскі

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 https://xn--90ax2c.xn--p1ai/catalog/005289_000028_4D34F934-46BA-4F3C-BF29-1201DEBDA0F9/viewer/?page=354 Барановский Г. В. Юбилейный сборник сведений о деятельности бывших воспитанников Института гражданских инженеров (Строительного училища) 1842—1892 с. 345] (руск.)
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 Архитектор Тихомиров С. И. (руск.)
↑ Е. Л. Александрова. Дачная местность местность Шувалово — Озерки (руск.)
↑ ЦГИА СПб. Ф. 224. Оп. 3. Д. 4671. Доклады СПб. губернской земской управы. 1885.
1 2 3 4 Большая Саратовская Энциклопедия, 2010–2019. (руск.)
↑ Дом Совета детских приютов (руск.)
1 2 Тихомиров, Сергей Иванович (руск.)
↑ Москва: Архитектурный путеводитель / И. Л. Бусева-Давыдова, М. В. Нащокина, М. И. Астафьева-Длугач. — М.: Стройиздат, 1997. — 512 с. — ISBN 5-274-01624-3
↑ Реестр памятников истории и культуры (нявызн.) (недаступная спасылка). Официальный сайт «Москомнаследия». Архівавана з першакрыніцы 24 жніўня 2011. Праверана 12 мая 2011.
↑ Ленин у мельницы Скворцова (руск.)
↑ Дом Воробьева (руск.)
↑ Надстроенный дом Воробьёва (руск.)
↑ ДОМ ВОРОБЬЕВА Архівавана 19 красавіка 2021. (руск.)

Літаратура

Центральный исторический архив г. Москвы, ф. 228, оп. 2, д. 299.
Зодчий. — СПб., 1913, 36.