Старасцень вясенні[3] (Senécio vernális) — звычайна двухгадовая травяністая расліна, від роду Старасцень (Senecio) сямейства Астравыя (Asteraceae).
Старасцень вясенні, несмяртэльнік, нічуйвецер, сахотнік, сухавея[4], нічавей, нятупнік[5].
Двухгадовая, радзей аднагадовая расліна з адзінкавым ці некалькімі прамымі сцебламі, некалькі разгалінаванымі звычайна толькі ў верхняй частцы, вышынёй 15-50 см, у маладым узросце павуцініста апушанамі. Лісце чаргова размешчанае ўздоўж сцеблаў, у абрысе даўгаватае да шырокалінейнага, прыкаранёвае і ніжняе сцябловае — чарашковае, з зубчастымі лопасцямі, да цвіцення адмірае, сярэдняе і верхняе лісце сядзячае, у аснаванні са сцеблаабдымнымі вушкамі, з востразубчастымі лопасцямі, 2-8 см даўжынёй і да 2, 5 см шырынёй.
Кошыкі сабраны ў верхавіннае шчыткападобнае агульнае суквецце, з ложнаязычковымі і трубчастымі кветкамі. Абгортка каля 7 мм даўжынёй, унутраныя яе лісточкі лінейныя, вострыя, на канцы з чорнай плямай, знешнія — у некалькі разоў карацей унутраных, таксама з чорнай плямай. Краявыя кветкі песцікавыя, у ліку 12-16, іх жоўтыя язычкі да амаль белых, вузкадаўгаватыя, у 1,5—2 разы даўжэй абгорткі.
Сямянкі 2-3 мм даўжынёй, цыліндрычныя, з чубком.
Еўрапейска-заходнеазіяцкая і паўночнаафрыканская расліна, якая сустракаецца па пясчаным лугах, схілах, часта як пустазельная ўздоўж дарог і па краях палёў.
Senecio vernalis Waldst. & Kit., Pl. Hung. 1: 23, t. 24 (1800).