Стаматыт (ад ст.-грэч. Στόμα - рот) — пашкоджанне слізістай абалонкі ротавай поласці. Бывае абмежаванае запаленне слізістай абалонкі языка — гласіт, дзёснаў — гінгівіт. Адрозніваюць: афтозны, катаральны, язвавы, некратычны; востры і хранічны; першасны і другасны. Складае звыш 70% хвароб слізістай поласці рота ў дзяцей.
Прадухіленню хваробы спрыяе багатая на вітаміны групы B, цынк, фалійную кіслату, жалеза і селен ежа, залечванне хворых зубоў, піццё толькі з асабістай пляшкі і шклянкі, змяншэнне прыкладання пальцаў да рота, ужыццё толькі мытай садавіны і гародніны, мыццё рук перад ядой[2].
Запаленню спрыяе забруджанне поласці рота, хвароба зубоў, зубныя адкладанні, дысбактэрыёз, вірусная інфекцыя (герпес), грыбок і алергія[3].
Прыкметамі хваробы з’яўляюцца пачырваненне і напуханне слізістай поласці рота, сып, боль і непрыемны пах з рота[4].
![]() |
Стаматыт на Вікісховішчы |
---|