Самуэль Асінскі (? — 1649) — дзяржаўны і ваенны дзеяч Вялікага Княства Літоўскага.
З шляхецкага роду герба «Радван», сын Паўла Асінскага, скарбніка ашмянскага і каралеўскага двараніна.
Вызнаваў кальвінізм. У 1632 удзельнічаў у абранні караля польскага і вялікага князя літоўскага Уладзіслава IV. Пачаў службу ў каралеўскай гвардыі і ўдзельнічаў у вайне Расіі з Рэччу Паспалітай 1632—1634. З 1640 оберштэр першага рэгімента каралеўскай гвардыі. Падчашы ашмянскі ў 1635—1643, цівун бяржанскі ў 1642—1643, вялікі абозны літоўскі з 1645.
У 1645 удзельнічаў у перадачы Расіі горада Трубчэўск (Трубецк). Перадача горада выклікала ў Вялікім Княстве Літоўскім гучны пратэст, Літоўскі Трыбунал прысудзіў Асінскага разам з мсціслаўскім ваяводам Мікалаем Абрамовічам да выплаты 600 тысяч злотых і смяротнага пакарання, але кароль абараніў іх.
У 1646 па даручэнні караля вёў прыгатаванні да вайны з Турцыяй, збіраў атрад жаўнераў. З 1648 удзельнічаў удзельнічаў у баявых дзеяннях супраць украінскіх казакаў. Вызначыўся ў бітвах пад Старым Канстанцінавам і Піляўцамі.
На сойме 1648 выступіў з рэляцыяй пра ход ваенных дзеянняў. У 1648 удзельнічаў у абранні караля польскага і вялікага князя літоўскага Яна II Казіміра.
Меў маёнткі ў розных паветах Вялікага Княства Літоўскага, з 1633 трымаў маёнтак Пароссе (да 1637) і Навіны ў Аліцкай эканоміі, у 1641 атрымаў Берасцейскую эканомію пад умовай утрымання атрада ў 500 чалавек пешай гвардыі і выплаты 5 тысяч злотых штогод каралю.