У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Хендэрсан.
Рычард Хендэрсан (англ.: Richard Henderson; нар. 19 ліпеня 1945, Эдзінбург, Шатландыя) — шатландскі малекулярны біёлаг і біяфізік і піянер у галіне электроннай мікраскапіі біялагічных малекул. Хендэрсан падзяліў Нобелеўскую прэмію па хіміі ў 2017 годзе з Жакам Дзюбашэ і Ёахімам Франкам[5].
Хендэрсан атрымаў адукацыю ў пачатковай школе Ньюкаслтана, сярэдняй школе Хавік і сярэдняй школе Борамюра. Ён працягваў вывучаць фізіку ў Эдынбургскім універсітэце, атрымаўшы ступень бакалаўра фізікі з адзнакай 1-га класа ў 1966 годзе. Затым ён пачаў навучанне ў аспірантуры ў каледжы Корпус-Крысці ў Кембрыджы і атрымаў ступень доктара навук у Кембрыджскім універсітэце ў 1969 годзе.
Хендэрсан працаваў над структурай і механізмам хіматрыпсіна для сваёй доктарскай ступені пад кіраўніцтвам Дэвіда Мервіна Блоў у Лабараторыі малекулярнай біялогіі Савета медыцынскіх даследаванняў[6]. Яго цікавасць да мембранных бялкоў прывяла да таго, што ён працаваў над вольтанакіраванымі натрыевымі каналамі ў якасці аспіранта ў Ельскім універсітэце. Вярнуўшыся ў лабараторыю малекулярнай біялогіі Савета медыцынскіх даследаванняў ў 1975 годзе, Хендэрсан працаваў з Найджэлам Анвінам над вывучэннем структуры мембраннага бялку бактэрыярадапсіна з дапамогай электроннай мікраскапіі. Асноўная праца ў Nature Хендэрсана і Анвіна (1975)[7] заснавала структурную мадэль з нізкім раздзяленнем для бактэрыярадапсін, якая паказвае, што бялок складаецца з сямі трансмембранных спіраляў. Гэтая праца была важная па шэрагу прычын, не апошняй з якіх было тое, што яна паказала, што мембранныя бялкі маюць добра акрэсленыя структуры і што могуць узнікаць трансмембранныя альфа-спіралі. Пасля 1975 года Хендэрсан працягваў працу над структурай бактэрыярадапсіна без Анвіна. У 1990 годзе Хендэрсан апублікаваў атамную мадэль бактэрыярадапсіна з дапамогай электроннай крышталаграфіі ў Journal of Molecular Biology[8]. Гэтая мадэль была другой у гісторыі атамнай мадэллю мембраннага бялку. Метады, распрацаваныя Хендэрсанам для электроннай крышталаграфіі, выкарыстоўваюцца да гэтага часу.
Разам з Крысам Тэйтам Хендэрсан дапамог распрацаваць канфармацыйную тэрмастабілізацыю: метад, які дазваляе зрабіць любы бялок больш стабільным, захоўваючы пры гэтым абраную цікавую канфармацыю[9]. Гэты метад быў вырашальным для крышталізацыі і вырашэння структур некалькіх рэцэптараў, спалучаных з G бялком (GPCR)[10]. З дапамогай дабрачыннай арганізацыі LifeArc, Хендэрсан і Тэйт заснавалі старт-ап кампанію пры Савеце медыцынскіх даследаванняў, Heptares Therapeutics Ltd (HTL) у 2007 годзе. HTL працягвае распрацоўваць новыя лекі, накіраваныя на важныя з медыцынскай пункту гледжання GPCR, звязаныя з шырокім спектрам захворванняў чалавека[6].
У апошнія некалькі гадоў Хендэрсан вярнуўся да практычных даследаванняў, прысвечаных электроннай мікраскапіі адной часціцы. Будучы адным з першых прыхільнікаў ідэі, што электронная мікраскапія адной часціцы здольная вызначаць мадэлі атамнага раздзялення бялкоў, тлумачыцца ў артыкуле 1995 года ў Quarterly Reviews of Biophysics. Хендэрсан імкнецца атрымаць магчымасць рэгулярна атрымліваць атамныя структуры без крышталяў. Ён зрабіў значны ўклад у шматлікія падыходы, якія выкарыстоўваюцца ў электроннай мікраскапіі адной часціцы, у тым ліку ініцыятар у распрацоўцы прамых дэтэктараў электронаў, якія дазволілі крыяэлектроннай мікраскапіі адной часціцы дасягнуць сваіх мэтаў[11].
Нягледзячы на тое, што Хендэрсан звычайна працаваў самастойна, ён падрыхтаваў шэраг навукоўцаў, якія пайшлі на самастойную даследчую кар’еру. Сюды уваходзяць:
Хендэрсан працаваў у Лабараторыі малекулярнай біялогіі Савета медыцынскіх даследаванняў (MRC LMB) у Кембрыджы з 1973 года і быў яе дырэктарам з 1996 па 2006 год[13]. Вясной 1993 года ён таксама быў запрошаным прафесарам Інстытута Мілера Каліфарнійскага ўніверсітэта ў Берклі[14]. У цяперашні час ментар па настаўніцкай схеме Акадэміі медыцынскіх навук[6]. За межамі акадэмічных колаў ён пералічвае свае інтарэсы, як хадзіць па горах у Шатландыі, катацца на байдарках і піць добрае віно[6].
Ён даў інтэрв’ю Джыму Аль-Халілі для The Life Scientific, упершыню транслявалася на BBC Radio 4 у лютым 2018 года[20].