Разме́рнасць фізічнай велічыні — выраз, які паказвае сувязь вытворнай фізічнай велічыні (адзінкі фізічнай велічыні) з велічынямі (адзінкамі), прынятымі за асноўныя ў сістэме велічынь або ў сістэме адзінак.
Абазначаецца сімвалам dim (ад англ.: dimension «размернасць») і запісваецца ў выглядзе здабытку сімвалаў, якія адпавядаюць асноўным велічыням, узведзеным у пэўную ступень (паказчык размернасці).
У агульным выглядзе размернасць некаторай велічыні X запісваецца ў выглядзе
L
α
M
β
T
γ
I
δ
Q
μ
N
ν
J
η
,
{\displaystyle \dim X=L^{\alpha }M^{\beta }T^{\gamma }I^{\delta }Q^{\mu }N^{\nu }J^{\eta },}
дзе L, M, T, I, Q, N, J — сімвалы даўжыні, масы, часу, сілы току, тэрмадынамічнай тэмпературы, колькасці рэчыва і сілы святла адпаведна, α, β, γ, δ, μ, ν, η — паказчыкі размернасці гэтых велічынь.
Напрыклад, размернасць сілы F=ma, дзе m — маса цела, a — паскарэнне, вызначыцца формулай
( M ) ( L
T
− 2
L M
T
− 2
,
{\displaystyle \dim F=\dim m\cdot \dim a=(M)(LT^{-2})=LMT^{-2},}
дзе паказчыкі размернасцей даўжыні L, масы M і часу T, роўныя 1, 1 і −2 адпаведна.
Велічыні, якія маюць усе паказчыкі размернасці, роўныя 0, называюцца безразмернымі велічынямі.