У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Жукаў. Пётр Сяргеевіч Жукаў (1921—1967) — маёр Рабоча-сялянскай Чырвонай Арміі, удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, Герой Савецкага Саюза (1945).
Пётр Жукаў нарадзіўся 22 студзеня 1921 года ў вёсцы Мікулічы (цяпер — Брагінскі раён Гомельскай вобласці). Скончыў дзевяць класаў школы. У 1940 годзе Жукаў быў прызваны на службу ў Рабоча-сялянскую Чырвоную Армію. У 1941 годзе ён скончыў Кіеўскае пяхотнае вучылішча. З чэрвеня таго ж года — на франтах Вялікай Айчыннай вайны. Да чэрвеня 1944 года гвардыі маёр Пётр Жукаў камандаваў баталёнам 164-га стралковага палка 55-й гвардзейскай стралковай дывізіі 28-й арміі 1-га Беларускага фронта. Вызначыўся падчас вызвалення Гомельскай вобласці Беларускай СССР[1].
25 чэрвеня 1944 года батальён Жукава прарваў нямецкую абарону ў раёне вёскі Пружынішчы Акцябрскага раёна і заняў другую лінію абароны ворага, адрэзаўшы яму шляхі адыхода. 26 чэрвеня батальён вызваліў вёску Любань, а потым, пераправіўшыся праз Пціч захапіў плацдарм на яе заходнім беразе[1].
Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 24 сакавіка 1945 года гвардыі маёр Пётр Жукаў быў удастоены высокага звання Героя Савецкага Саюза з уручэннем ордэна Леніна і медаля «Залатая Зорка»[1].
Пасля заканчэння вайны Жукаў працягнуў службу ў Савецкай Арміі. У 1953 годзе ён быў звольннены ў запас, жыў у Мазыры і працаваў інструктарам Палескага абласнога камітэта ДТСААФ, потым знаходзіўся на гаспадарчай працы. Памер 22 снежня 1967 года, пахаваны ў роднай вёсцы[1].
У гонар П. С. Жукава названыя вуліца ў Брагіне і сярэдняя школа ў Мікулічах[1].
Пётр Сяргеевіч Жукаў на сайце «Героі краіны»
Тэмы гэтай старонкі (31):