Пётр Міхайлавіч Хамянтоўскі (28 чэрвеня 1819, Равуча, цяпер Талачынскі раён, Віцебская вобласць — 13 лістапада 1900) — расійскі ваенны дзеяч, генерал-лейтэнант (1870), генерал ад інфантэрыі (1887).
Яго дзяцінства прайшло ў радавым маёнтку Халяпінка Талачынскага раёна. Бацька — генерал-маёр М. Я. Хамянтоўскі, дзядзька — генерал-маёр Ф. Я. Хамянтоўскі.
Пасля заканчэння Пажаскага корпуса ў Пецярбургу ў 1837 годзе праходзіў службу ў лейб-гвардзейскім Ізмайлаўскім палку.
Пасля ўдзелу ў Севастопальскай кампаніі ў званні маёра служыў у інтэнданцкім кіраванні (Польша).
У 1862 годзе асабістым указам Аляксандра II быў прызначаны начальнікам інтэнданцкага кіравання Варшаўскай ваеннай акругі. Генерал пяхотных войскаў (1863).
У 1870 годзе стаў генерал-лейтэнантам і быў пераведзены на службу ў Ваеннае міністэрства ў Пецярбургу.
У апошнія гады жыцця служыў дырэктарам канцылярыі Марскога міністэрства, меў грамадзянскі чын ІІІ класа — тайны саветнік. Выконваў абавязкі чыноўніка вышэйшага рангу. З 1879 года лічыўся ў Запасных войсках. У 1887 годзе ўзведзены ў генералы ад інфантэрыі.
Памёр 13 лістапада 1900 года і пахаваны ў маёнтку Халяпінка на радавых могілках[1].