Пераўтварэ́нні Ло́рэнца ― суадносіны паміж каардынатамі і момантамі часу адвольнай падзеі, якая разглядаецца ў дзвюх інерцыяльных сістэмах адліку (ІСА), якія рухаюцца адна адносна другой.
Атрыманы Х. А. Лорэнцам (1904) як пераўтварэнні, адносна якіх ураўненні Максвела захоўваюць свой выгляд. Пераўтварэнні Лорэнца ў 1905 вывеў А.Эйнштэйн з двух пастулатаў спецыяльнай тэорыі адноснасці.
Пры адносным руху дзвюх інерцыяльных сістэм адліку са скорасцю V уздоўж восі x і аднолькавым напрамку іх дэкартавых восей пераўтварэнні Лорэнца маюць найбольш просты выгляд. А іменна, няхай каардынатныя восі інерцыяльных сістэм адліку K і K′ накіраваныя аднолькава, і сістэма K′ рухаецца адносна K са скорасцю V уздоўж восі x. Тады каардынаты ў гэтых дзвюх сістэмах звязаны наступнымі роўнасцямі:
x ′
=
x − V t
1 −
V
2
c
2
,
y ′
= y ,
z ′
= z ,
t ′
=
t − ( V
/
c
2
) x
1 −
V
2
c
2
,
{\displaystyle x’={\frac {x-Vt}{\sqrt {1-{\frac {V^{2}}{c^{2}}}}}},\quad y’=y,\quad z’=z,\quad t’={\frac {t-(V/c^{2})x}{\sqrt {1-{\frac {V^{2}}{c^{2}}}}}},}
дзе x, y, z, t — каардынаты падзеі ў сістэме K; x′, y′, z′, t′ — каардынаты той жа падзеі ў сістэме K′; V — адносная скорасць дзвюх сістэм; c — скорасць святла ў вакууме.
Зваротныя формулы (пераход ад сістэмы K′ да K) можна атрымаць заменай V → −V:
x ′
V
t ′
1 −
V
2
c
2
,
y ′
,
z ′
,
t ′
( V
/
c
2
)
x ′
1 −
V
2
c
2
.
{\displaystyle x={\frac {x’+Vt’}{\sqrt {1-{\frac {V^{2}}{c^{2}}}}}},\quad y=y’,\quad z=z’,\quad t={\frac {t’+(V/c^{2})x’}{\sqrt {1-{\frac {V^{2}}{c^{2}}}}}}.}
Пераўтварэнні Лорэнца пры
V ≪ c
{\displaystyle V\ll c}
пераходзяць у пераўтварэнні Галілея. З пераўтварэнняў Лорэнца вынікае адноснасць даўжынь і прамежкаў часу, а таксама рэлятывісцкая формула складання скорасцей.