wd wp Пошук: ⬜

Павел Аляксандравіч Рыбак

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Рыбак. .mw-parser-output .ts-Спартыўная_кар’ера-table{width:100%!important;display:table;margin:0 0 -2px;border-collapse:separate;text-align:left}.mw-parser-output .ts-Спартыўная_кар’ера-table th{background-color:#dcebff;text-align:center}.mw-parser-output .ts-Спартыўная_кар’ера-table td:nth-child(1){width:27%}.mw-parser-output .ts-Спартыўная_кар’ера-table td:nth-child(3){width:20%}.mw-parser-output .ts-Спартыўная_кар’ера-table.stripped tr:nth-child(odd){background-color:#f8f9fa}.mw-parser-output .ts-Спартыўная_кар’ера-table.stripped tr:nth-child(even){background-color:#eff1f3}.mw-parser-output .ts-Спартыўная_кар’ера-table.stripped tr.odd{background-color:#f8f9fa}.mw-parser-output .ts-Спартыўная_кар’ера-table.stripped tr.even{background-color:#eff1f3}body.skin-minerva .mw-parser-output .ts-Спартыўная_кар’ера-table.stripped tr{background-color:transparent} Павел Рыбак (нар. 11 верасня 1983, Гродна) — беларускі футбаліст, абаронца.

Клубная кар’ера

Пачаў займацца футболам у Гродна, але потым апынуўся ў Мінску. Гуляў за розныя клубы, а ў 2011 годзе вярнуўся ў гродзенскі «Нёман», дзе стаў асноўным цэнтральным абаронцам (зрэдку выкарыстоўваўся як апорны паўабаронца). Улетку 2014 года, пасля зыходу з клуба Івана Дзенісевіча, стаў капітанам каманды.

У снежні 2014 года перайшоў у салігорскі «Шахцёр»[3]. У складзе «Шахцёра» трывала замацаваўся на пазіцыі цэнтральнага абаронцы. У лістападзе 2015 года падоўжыў кантракт з салігорцамі[4]. У сезоне 2016 дапамог камандзе выйграць срэбраныя медалі чэмпіянату, а сам быў прызнаны найлепшым абаронцам турніру. У снежні 2016 года яшчэ на адзін сезон падоўжыў пагадненне з «Шахцёрам»[5]. У сезоне 2017 стаў таксама капітанам «гарнякоў». У кастрычніку 2017 года стала вядома, што Рыбак застанецца ў камандзе на наступны сезон[6].

У студзені 2018 года з’явілася інфармацыя аб там, што абаронца можа пакінуць «Шахцёр»[7], аднак у выніку Павел застаўся ў клубе, толькі перадаў капітанства Андрэю Клімовічу. У сезоне 2018 быў іграком стартавага складу і другі раз быў прызнаны найлепшым абаронцам чэмпіянату Беларусі. Сітуацыя паўтарылася ў 2019 годзе, калі абаронца толькі ў ліпені не гуляў з-за траўмы і трэці раз быў прызнаны найлепшым абаронцам чэмпіянату.

У снежні 2019 года па заканчэнні кантракта пакінуў «Шахцёр», а ў студзені 2020 года стаў іграком «Іслачы»[8]. Быў асноўным абаронцам каманды, з мая па верасень не гуляў з-за траўмы, пасля вярнуўся ў склад.

У студзені 2021 года перайшоў у барысаўскі БАТЭ [9]. Пачынаў сезон 2021 у стартавым складзе каманды, з чэрвеня стаў радзей з’яўляцца на полі. У студзені 2022 года па заканчэнні кантракта пакінуў клуб[10] і завяршыў прафесійную кар’еру.

Дасягненні

02 Срэбраны прызёр чэмпіянату Беларусі (4): 2007, 2016, 2018, 2021
03 Бронзавы прызёр чэмпіянату Беларусі (4): 2010, 2015, 2017, 2019
Уладальнік Кубка Беларусі (2): 2019, 2021
Найлепшы абаронца чэмпіянату Беларусі (3): 2016, 2018, 2019
У спісе 22 найлепшых футбалістаў чэмпіянату Беларусі (5): 2013, 2015, 2016, 2018, 2019

Статыстыка выступленняў

Сезон	Дывізіён	Клуб	Матчы	Галы
2001	Д1	Тарпеда-МАЗ	9	0
2002	Д2	Лакаматыў	9	0
2003 (1)	Д1	Лакаматыў	4	0
2003 (2)	Д2	Ліда	7	0
2004	Д2	Смаргонь	14	2
2005	Д1	Лакаматыў	20	1
2006	Д1	Лакаматыў	24	2
2007	Д1	Гомель	21	1
2008	Д1	Гомель	19	1
2009	Д1	Мінск	23	0
2010	Д1	Мінск	28	1
2011	Д1	Нёман	23	2
2012	Д1	Нёман	28	0
2013	Д1	Нёман	29	1
2014	Д1	Нёман	31	0
2015	Д1	Шахцёр	25	2
2016	Д1	Шахцёр	24	2
2017	Д1	Шахцёр	28	2
2018	Д1	Шахцёр	27	4
2019	Д1	Шахцёр	23	2
2020	Д1	Іслач	14	1
2021	Д1	БАТЭ	20	1

Грамадзянская пазіцыя

Пасля жорсткага разгону акцый пратэстаў, выкліканых масавымі фальсіфікацыямі на прэзідэнцкіх выбарах 2020 года, збіцця і катаванняў затрыманых пратэстоўцаў, разам з 92 іншымі беларускімі футбалістамі выступіў з асуджэннем гвалту ў Беларусі[11].

Зноскі

Спасылкі

Профіль на афіцыйным сайце БАТЭ (руск.)
Профіль на афіцыйным сайце «Нёмана» (руск.)
Профіль на сайце kick-off.by (руск.)