У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Баранаў.
Павел Аляксандравіч Бара́наў[3] (руск.: Павел Александрович Баранов; 16 (28) ліпеня 1892 — 17 мая 1962) — вучоны-батанік, доктар біялагічных навук, прафесар (1928), член-карэспандэнт Акадэміі навук СССР (1943).
Нарадзіўся ў Маскве. У 1917 годзе скончыў фізіка-матэматычны факультэт Маскоўскага дзяржаўнага ўніверсітэта. У 1917—1920 гадах выкладаў у гімназіі, сярэдняй школе, а таксама ў Межавым інстытуце ў 1918—1920 гадах. З 1924 па 1944 год працаваў у Сярэднеазіяцкім дзяржаўным універсітэце. У 1920—1944 гадах на пасадзе загадчыка кафедры марфалогіі і анатоміі раслін, у 1921—1928 гадах дацэнт, з 1928 года прафесар, у 1921—1930 гадах дырэктар Батанічнага інстытута, у 1928—1944 гадах дырэктар Фундаментальнай бібліятэкі ўніверсітэта. У 1944—1945 гадах займаў пасаду дырэктар Маскоўскага батанічнага сада Акадэміі навук СССР, у 1945—1952 гадах намесніка дырэктара па навуковай частцы і загадчыка Лабараторыяй марфалогіі і анатоміі раслін Галоўнага батанічнага сада АН СССР. У 1948—1952 гадах — прафесар, загадчык кафедры батанікі ў Маскоўскім педагагічным інстытуце, у 1949—1954 — старшыня прэзідыума Малдаўскага філіяла Акадэміі навук СССР. З 1952 года П. А. Баранаў у Ленінградзе, на пасадзе дырэктара Батанічнага інстытута імя У. Л. Камарова Акадэміі навук СССР.
Займаўся вывучэннем флоры Сярэдняй Азіі, анатоміі горных раслін. Аўтар навуковых прац па праблемах антагенезу і формаўтварэння раслін, комплексным вывучэнні бавоўніку і вінаграду, гісторыі эмбрыялогіі раслін.
У 1953—1955 гадах быў членам бюро Аддзялення біялагічных навук Акадэміі навук СССР, абіраўся дэпутатам Ленінградскага Савета дэпутатаў.
Сярод апублікаванага: