У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Дэмус.
Ота Дэмус (ням.: Otto Demus; 4 лістапада 1902, Харланд(руск.) бел. блізу Санкт-Пёльтэна, цяпер у зямлі Ніжняя Аўстрыя — 17 лістапада 1990, Вена) — аўстрыйскі гісторык мастацтва і педагог. Бацька піяніста Ёрга Дэмуса(руск.) бел. і паэта Клауса Дэмуса(ням.) бел..
Вучыўся ў Венскім універсітэце ў Ёзэфа Стшыгоўскага(руск.) бел.. Спецыяльнасцю Дэмуса было, з аднаго боку, візантыйскае мастацтва, а з другога — мастацтва Аўстрыі Сярэдніх стагоддзяў. Акрамя таго, ён займаўся праблемай аховы помнікаў гісторыі і культуры, займаючы ў 1929—1936 гадах пасаду захавальніка помнікаў правінцыі Карынтыя, а ў 1936—1939 гадах — пасаду дзяржаўнага захавальніка ў Дэпартаменце помнікаў у Вене. У 1939 годзе Дэмус эміграваў у Англію, працаваў у Лондане. У 1946 годзе вярнуўся і да 1964 года займаў пасаду дырэктара Дэпартамента. У 1963—1973 гадах — прафесар гісторыі мастацтваў Венскага ўніверсітэта.
Працы Дэмуса часткай прысвечаны аўстрыйскаму мастацтву: «Мастацтва ў Карынтыі» (ням.: Kunst in Kärnten; 1934) «Познегатычныя алтары Карынтыі» (ням.: Die spätgotischen Altäre Kärntens; 1991), — часткай мастацтву Візантыі і яго ўплыву на суседнія культуры «Мазаіка Сабора Святога Марка ў Венецыі» (ням.: Die Mosaiken von San Marco in Venedig; 1939, «Візантыйскае мастацтва і Захад» (англ.: Byzantine Art and the West; 1970) і інш.