wd wp Пошук: ⬜

Санкт-Пёльтэн

Санкт-Пёльтэн (ням.: Sankt Pölten, St. Pölten) — горад у Аўстрыі, сталіца і найбуйнейшы горад зямлі Ніжняя Аўстрыя. Насельніцтва — 49 121 чалавек (2001).

Транспарт

Праз горад праходзяць аўтамабільная і чыгуначная магістраль Вена — Лінц, дарогі на Крэмс і Марыяцэль, а таксама чыгуначная лінія на Крэмс, Тульн-на-Дунаі, Хайнфельд, Санкт-Эгід-ам-Нойвальдэ, Манк і Марыяцэль.

Дарога на цягніку ад Вены займае каля 40 хвілін, ад Лінца каля 50 хвілін.

Гісторыя

У часы Старажытнага Рыма на месцы Санкт-Пёльтэна размяшчаўся рымскі горад Эліум Цэнтыум (Aelium Cetium). Санкт-Пёльтэн сфарміраваўся ў VIII стагоддзі вакол бенедыкцінскага абацтва Св. Іпаліта (ням.: Sankt Pölten), заснаванага ў 771 годзе, якое і дало імя горада. Афіцыйна правы горада Санкт-Пёльтэн атрымаў у 1159 годзе.

Да 1490 года належаў біскупству Пасау, з 1785 года сам стаў цэнтрам біскупства. У 1986 годзе стаў сталіцай зямлі Ніжняя Аўстрыя.

Славутасці

На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Санкт-Пёльтэн
Ратушная плошча. Цэнтр старога горада. Пасярод плошчы — калона Святой Тройцы (1782).
Францысканская царква знаходзіцца з поўначы ратушнай плошчы. Пабудавана ў 1768 годзе ў стылі ракако.
Ратуша. Будынак ратушы на паўднёвым боку ратушнай плошчы пабудаваны ў XIV стагоддзі, з тых часоў шматразова перабудоўваўся. Барочны фасад ратушы створаны ў 1727 г.
Манастыр кармелітак. Цяпер у ім размяшчаецца гарадскі музей.
Саборная плошча. Цэнтр былога рымскага горада Эліум Цэнтыум. На плошчы кафедральны сабор (XII стагоддзе, шматразова перабудоўваўся, апошні раз у стылі барока ў 1722 г.). Вышыня званіцы 77 метраў.
Рэзідэнцыя біскупа. Пабудавана ў 1653 г. Цяпер у ёй епархіяльны музей, дзе выстаўлены прадметы рэлігійнага мастацтва.
Замак Потэнбрун у Потэнбруне. У палацы экспануецца калекцыя сярэднявечных кубкаў.

Музеі

Гарадскі музей Санкт-Пётэльна
Епархіяльны музей
Музей Ім Хоф
Гістарычны музей Ніжняй Аўстрыі

Гарады-пабрацімы

Літаратура

Санкт-Пёльтэн // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш.. — Мн.: БелЭн, 2002. — Т. 14: Рэле — Слаявіна. — С. 155. — 512 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0238-5 (т. 14), ISBN 985-11-0035-8.

Спасылкі

Афіцыйная старонка