Міхаіл Фёдаравіч Меражы́нскі[3] (руск.: Михаил Фёдорович Мережинский; 10 ліпеня 1906, Бахчысарай — 31 ліпеня 1970) — вучоны ў галіне біяхіміі. Доктар біялагічных навук (1942), прафесар (1942).
Нарадзіўся ў Бахчысараі. Працаваў на станцыі Слабодка Паўднёва-Заходняй чыгункі, у 1923—1925 гадах вучыўся на рабфаку Адэскага медыцынскага інстытута[4]. Скончыў Адэскі медыцынскі інстытут у 1930 годзе, у 1930—1933 гадах у аспірантуры пры пры кафедры біяхіміі ў ім, у 1933—1934 гадах — асістэнт[4]. У 1934—1937 гадах аспірант Інстытута біялагічнай хіміі Акадэміі навук Украінскай ССР, у 1937—1938 гадах — старшы навуковы супрацоўнік. У 1938—1944 гадах займаў пасаду загадчыка кафедры біяхіміі Пермскага медыцынскага інстытута, у 1944—1945 гадах — дырэктара Інстытута харчавання Акадэміі медыцынскіх навук СССР, у 1945—1950 гадах — загадчыка кафедры біяхіміі Казанскага медыцынскага інстытута[4].
З 1950 года М. Ф. Меражынскі ў Мінскім медыцынскім інстытуце — загадчык кафедры біяхіміі і адначасова (у 1963—1966 гадах) прарэктар па навуковай рабоце.
Аўтар навуковых прац па акісляльна-аднаўленчых працэсах пры авітамінозах, абмене рэчываў пры інсулінатэрапіі, метабалічных парушэннях пры траўмах, парушэннях абмену рэчываў пры ненармальным харчаванні, ролі гармонаў і вітамінаў у забяспечванні біялагічнай аховы арганізма, біяхімічным стане клетачных і субклетачных мембран пры захворваннях.
Некаторыя працы: