У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Сомаў. Міхаіл Міхайлавіч Со́маў[2] (руск.: Михаил Михайлович Сомов; 7 красавіка 1908 — 30 снежня 1973) — савецкі акіянолаг, палярны даследчык, доктар геаграфічных навук (1954), Герой Савецкага Саюза (1951).
М. М. Сомаў нарадзіўся ў Маскве. З 1928 года жыў і працаваў ва Уладзівастоку[3]. У 1929 годзе паступіў на суднабудаўнічы факультэт Далёкаўсходняга політэхнічнага інстытута. У 1933 годзе перапыніў вучобу і быў прыняты на пасаду лабаранта ў Ціхаакіянскі інстытут рыбнай гаспадаркі[3], дзе прымаў удзел у Ціхаакіянскай экспедыцыі пад кіраўніцтвам П. Ю. Шмідта і К. М. Дзяругіна. Пазней ён пераходзіць на працу ва Упраўленне бяспекі руху суднаў Далёкага Усходу на пасаду навукова-тэхнічнага супрацоўніка гідраметэаралагічнага аддзела[3]. З 1934 года М. М. Сомаў у Маскве. У 1937 годзе скончыў Маскоўскі гідраметэаралагічны інстытут. З 1938 годзе залічаны ў склад экспедыцыі па лядовай разведцы з паветра цэнтральнай Арктыкі. З 1939 года працаваў у Арктычным інстытуце ў Ленінградзе і вучыўся ў аспірантуры пры ім. У 1939 годзе прымаў удзел у першым паходзе па Паўночнаму марскому шляху[4]. У 1940 годзе М. М. Сомаў залічаны ў аспірантуру Арктычнага інстытута. У час Вялікай Айчыннай вайны ў Чырвонай Арміі[4] з лістапада 1941 года. Удзельнічаў у лядовых аперацыях у складзе Беламорскай флатыліі, адбіцці атакі нямецкага крэйсера «Адмірал Шэер» на востраў Дзіксан у жніўні 1942 года[4]. У 1943 годзе звольнены ў запас у званні капітана[4]. У 1948—1949 гадах прымаў удзел у Высокашыротных паветраных экспедыцыях «Поўнач-2» і «Поўнач-4»[4]. У 1950 годзе абараніў М. М. Сомаў абараніў кандыдацкую дысертацыю і быў прызначаны гідролагам Цэнтральнага штаба марскіх аперацый у Галоўным упраўленні Паўночнага марскога шляху[3]. У 1950—1951 гадах узначальваў дрэйфуючую станцыю «Паўночны плюс-2». З 1951 года М. М. Сомаў на пасадзе намесніка дырэктара па навуковай частцы Арктычнага інстытута. У 1954 годзе абараніў доктарскую дысертацыю. У 1955 годзе прызначаны начальнікам першай Комплекснай антарктычнай экспедыцыі Акадэміі навук СССР, якая 13 лютага 1956 года першую савецкую навуковую абсерваторыю «Мірны» ў Антарктыдзе. У ліпені 1957 года М. М. Сомаў прызначаны намеснікам дырэктара па антарктычных даследаваннях Арктычнага навукова-даследчага інстытута, у 1962 годзе — начальнікам восьмай сезоннай савецкай антарктычнай экспедыцыі[3].
Жыў і працаваў М. М. Сомаў у Ленінградзе. Памёр 30 снежня 1973 года. Пахаваны на могілках у пасёлку Камарова (Курортны раён Санкт-Пецярбурга)[4].
Асноўныя навуковыя працы М. М. Сомава па вывучэнню лядовага рэжыму палярных мораў і забеспячэнню арктычнай навігацыі лядовымі прагнозамі. У 1958—1964 гадах быў прадстаўніком СССР у Спецыяльным камітэце па антарктычных даследаваннях (сучасны Навуковы камітэт па антарктычным даследаванням (SCAR)).