Мікалай Уладзіміравіч Пра́ўдзін[1] (руск.: Николай Владимирович Правдин; 6 студзеня 1926 — 19 верасня 2014) — вучоны ў галіне эксплуатацыі чыгуначнага транспарту, доктар тэхнічных навук (1969), прафесар (1970). Заслужаны дзеяч навукі і тэхнікі БССР (1978).
Нарадзіўся ў горадзе Галіч (Кастрамская вобласць, Расія). Скончыў школу, у 1949 годзе — Маскоўскі інстытут інжынераў чыгуначнага транспарту. Працаваў у будаўнічым упраўленні ў Кастраме, ва Усесаюзным навукова-даследчым інстытуце чыгуначнага транспарту, Усесаюзным навукова-даследчым інстытуце будаўніцтва і планавання чыгунак, Якуцкай экспедыцыі Акадэміі навук СССР[2]. Скончыў аспірантуру і ў 1954 годзе абараніў кандыдацкую дысертацыю[2]. З 1954 года працаваў у Беларускім інстытуце чыгуначнага транспарту (сучасны Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт транспарту), дзе са студзеня 1958 да верасня 1961 года займаў пасаду дэкана факультэта кіравання працэсамі перавозак[3]. У 1999 годзе вярнуўся ў Маскву і працаваў у Расійскім універсітэце транспарту.
Навуковая дзейнасць М. У. Праўдзіна звязаная з праблемамі развіцця транспартных вузлоў, прагназавання транспартных патокаў, узаемадзеяння розных відаў транспарту. Аўтар больш за 200 навуковых прац, у тым ліку манаграфій і падручнікаў. Сярод апублікаванага:
Аўтар дзіцячых кніжак «„Стрела“ набирает скорость» и «Приключение Уголька и дядюшки Антрацита». Член Саюза журналістаў СССР і пазаштатны карэспандэнт газеты «Известия».