Мікала́й Па́ўлавіч Чу́ркін (нар. 1 лютага 1949[1], Краснаярскі край) — савецкі і беларускі военачальнік, начальнік Глаўнага штаба Узброеных Сіл Рэспублікі Беларусь — першы намеснік Міністра абароны Рэспублікі Беларусь у 1992—1994 гадах, генерал-лейтэнант у адстаўцы. Кандыдат эканамічных навук.
У 1972 годзе ва ўзросце 23 гадоў скончыў Чэлябінскае вышэйшае танкавае каманднае вучылішча.
У 1980 годзе скончыў Ваенную ордэна Леніна Чырванасцяжную акадэмію бранятанкавых войскаў імя Маршала Савецкага Саюза Р. Я. Маліноўскага.
Праходзіў службу на розных пасадах, пачынаючы з камандзіра ўзвода.
У 1986—1988 знаходзіўся ў Дэмакратычнай Рэспубліцы Афганістан на пасадзе намесніка начальніка штаба Сяргея Ахрамеева, начальніка аператыўнага аддзела 40-й арміі (40А) Туркестанскай ваеннай акругі, якой камандаваў Барыс Громаў. Удзельнічаў у баявых дзеяннях.
Распрацоўваў план вываду савецкіх войскаў праз перавал Гіндукуш.
Многія, у каго выйшаў тэрмін службы і хто мог з’ехаць у Саюз неадкладна, адмовіліся гэта зрабіць, пажадаўшы застацца служыць і прайсці з арміяй увесь шлях да канца. Калі казаць пра персаналіі, то гэта, перш за ўсё, генералы В. І. Варэннікаў, С. Ф. Ахрамееў, М. П. Чуркін.
Б. У. Громаў аб вывадзе савецкіх войскаў з Афганістана.[2]
У 1990 годзе скончыў Ваенную акадэмію Генеральнага штаба УС СССР ім. К. Я. Варашылава.
З 1992 па 1994 год — начальнік Галоўнага штаба Узброеных Сіл Беларусі — першы намеснік міністра абароны Беларусі. У чэрвені—ліпені 1994 года ў Беларусі адбыліся выбары прэзідэнта, на якіх перамог Аляксандр Лукашэнка. У жніўні 1994 года ўказам новага прэзідэнта Беларусі Чуркін быў звольнены з усіх пасад і залічаны ў распараджэнне міністра абароны Беларусі. У 1995 годзе Мікалай Паўлавіч пайшоў у запас у званні генерал-лейтэнанта і вярнуўся ў Расію.
У 1995 годзе стаў генеральным дырэктарам ЗАТ «Агроимпекс», створанага ў горадзе Адзінцова Маскоўскай вобласці. Валодаў 50 % акцый, іншымі 50 % валодаў Юрый Еўдакімовіч Сценін[3] (працаваў генеральным дырэктарам кампаніі па 2001 год). У снежні 1995 года Барыс Громаў быў абраны дэпутатам Дзяржаўнай думы па Саратаўскай выбарчай акрузе. Громаў прызначыў Мікалая Чуркіна сваім памочнікам — гэта значыць, памочнікам дэпутата Дзярждумы РФ. Дэпутат Савета дэпутатаў Адзінцоўскага раёна, абіраўся дэпутатам Адзінцоўскага раённага Савета Маскоўскай вобласці. 9 студзеня 2000 года Барыс Громаў быў абраны губернатарам Маскоўскай вобласці, у сувязі з чым 28 студзеня ён склаў дэпутацкія паўнамоцтвы. Пасля гэтага Мікалай Чуркін стаў саветнікам губернатара Маскоўскай вобласці Громава (на грамадскіх пачатках).
На выбарах 21 студзеня 2001 года быў абраны дэпутатам Савета дэпутатаў Адзінцоўскага раёна другога склікання па аднамандатнай выбарчай акрузе № 15[4].
З 1 студзеня 2002 года — прадстаўнік урада Маскоўскай вобласці (губернатара Громава) у Савеце Федэрацыі Расійскай Федэрацыі (паўнамоцтвы былі зацверджаны 26 снежня 2001 года), першы намеснік старшыні Камітэта Савета Федэрацыі па аграрна-харчовай палітыцы і прыродакарыстанню. У сувязі з гэтым 25 студзеня 2002 года датэрмінова спыніў паўнамоцтвы дэпутата Савета дэпутатаў Адзінцоўскага раёна[5]. Паўнамоцтвы члена Савета Федэрацыі спыненыя ў пачатку мая 2012 года[6], мандат перададзены Барысу Громаву. 3 кастрычніка 2008 года на ўстаноўчай канферэнцыі грамадскай арганізацыі Маскоўскай вобласці «За Адзінае Падмаскоўе» быў абраны яе старшынёй Вышэйшага Савета[7].
Узнагароджаны ордэнам Чырвонай Зоркі, 14 медалямі.
Жанаты, мае дваіх дзяцей.