Міністэрства абароны Рэспублікі Беларусь
Міністэрства абароны Рэспублікі Беларусь (Міністэрства абароны Беларусі) — ведамства ўрада Беларусі, упаўнаважанае кіраваць узброенымі сіламі. Міністр абароны і яго намеснікі прызначаюцца і здымаюцца з пасад прэзідэнтам. Міністр уваходзіць у склад Савет бяспекі Рэспублікі Беларусь. З 20 студзеня 2020 года пасаду міністра займае Віктар Хрэнін[1].
Склад калегіі міністэрства з удзелам міністра, яго 4 намеснікаў[2], дзяржаўнага сакратара Савет бяспекі Рэспублікі Беларусь і загадчыкаў відамі ўзброеных сіл таксама ўхваляецца прэзідэнтам. Паседжанні калегіі праводзяцца раз у два месяцы ды з’яўляюцца правамоцнымі пры наяўнасці паловы членаў. Рашэнні ўхваляюцца кваліфікаванаю большасцю галасоў прысутных.
Будова
Цэнтральны апарат складаецца з 5 галоўных упраўленняў, 2 упраўленняў, аднаго дэпартаменту, агентцтва і генеральнага штаба[3].
Служба
Поўнагадовыя грамадзяне мужчынскага пола ва ўзросце да 27 год праходзяць ваенную службу цягам 18 месяцаў паводле абавязку, а пры наяўнасці вышэйшай адукацыі — цягам года. Найм на ваенную службу ажыццяўляецца з ліку поўнагадовых грамадзян, у тым ліку жаночага пола з 19 год, ва ўзросце да 35 год на пасады салдатаў i матросаў, сяржантаў i старшынаў, прапаршчыкаў i мічманаў, а на пасады афіцэраў — да 30 год. Гранічны ўзрост знаходжання на службе для салдатаў i матросаў, сяржантаў i старшынаў, прапаршчыкаў i мiчманаў, малодшых i старшых афiцэраў, акрамя палкоўнiкаў (капiтанаў 1-га рангу), складае 45 год, для палкоўнiкаў (капiтанаў 1-га рангу) — 50 гадоў, генерал-лейтэнантаў, генерал-маёраў — 55 гадоў, а для генерал-палкоўнiкаў — 60 гадоў. Застацца на службе звыш гранічнага ўзросту ў званні да падпалкоўніка (капiтана 2-га рангу) дазваляецца рашэннямі калегіі міністэрства, а вайскоўцам у званні палкоўніка (капiтана 1-га рангу) і вышэй — рашэннем прэзідэнта[4].
Мінулае
У снежні 1991 г. першым міністрам па справах абароны Беларусі прызначылі генерал-палкоўніка Пятра Чавуса[5]. Аднак толькі 20 сакавіка 1992 г. урад ухваліў Пастанову аб стварэнні ўзброеных сіл Рэспублікі Беларусь. У лiстападзе 1992 г. Вярхоўны Савет ухваліў Законы «Аб абароне», «Аб усеагульным воiнскiм абавязку i ваеннай службе» ды «Аб статусе ваеннаслужачых», а 6 снежня 1992 г. — ваенную дактрыну[6].
Міністры
| # | Фота | Прозвішча | Пачатак паўнамоцтваў | Канец паўнамоцтваў | Кіраўнік дзяржавы |
|---|---|---|---|---|---|
| 1 |  |
Пётр Рыгоравіч Чавус | Снежань 1991 | Красавік 1992 | Станіслаў Шушкевіч |
| 2 | |
Павел Паўлавіч Казлоўскі | Красавік 1992 | Ліпень 1994 | Станіслаў Шушкевіч Мечыслаў Грыб |
| 3 | |
Анатоль Іванавіч Касценка | 28 ліпеня 1994 | 6 чэрвеня 1995 | Аляксандр Лукашэнка |
| 4 |  |
Леанід Сямёнавіч Мальцаў | 10 кастрычніка 1995 | 1 лістапада 1996 | |
| 5 |  |
Аляксандр Пятровіч Чумакоў | 1 лістапада 1996 | 28 сакавіка 2001 | |
| 6 | |
Леанід Сямёнавіч Мальцаў | 24 верасня 2001 | 4 снежня 2009 | |
| 7 |  |
Юрый Віктаравіч Жадобін | 4 снежня 2009 | 25 лістапада 2014 | |
| 8 |  |
Андрэй Аляксеевіч Раўкоў | 25 лістапада 2014 | 20 студзеня 2020 | |
| 9 |  |
Віктар Генадзевіч Хрэнін | 20 студзеня 2020 |
Гл. таксама
Зноскі
- ↑ Прыняцце кадравых рашэнняў(бел.) (нявызн.)?. Прэс-служба Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь. Праверана 21.01.2020.
- ↑ Указ прэзідэнта Рэспублікі Беларусь ад 28 снежня 2001 г. № 780(руск.) . Нацыянальны прававы інтэрнэт-партал Рэспублікі Беларусь. Праверана 21 жніўня 2010.(недаступная спасылка)
- ↑ http://www.mod.mil.by/owq.html Архівавана 16 снежня 2010.
- ↑ http://zakanadaustva.narod.ru/zakony/zakon_ab_voinskim_abaviazku_22_07_03.htm Архівавана 4 кастрычніка 2006.
- ↑ http://www.mod.mil.by/85kombel_by.html Архівавана 23 снежня 2009.
- ↑ http://www.mod.mil.by/7okrugarmia_by.html Архівавана 16 снежня 2010.
Спасылкі
- Сайт Міністэрства абароны Беларусі Архівавана 31 студзеня 2015.
Катэгорыя·Вікіпедыя·Артыкулы з пераазначэннем значэння з Вікідадзеных
Катэгорыя·Узброеныя сілы Беларусі
Катэгорыя·Міністэрствы абароны
Катэгорыя·Міністэрствы Беларусі
Катэгорыя·Вікіпедыя·Артыкулы з непрацоўнымі спасылкамі