Мікалай Мікалаевіч Яромушкін (1925-1943) — чырвонаармеец Рабоча-сялянскай Чырвонай Арміі, удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, Герой Савецкага Саюза (1944).
Мікалай Яромушкін нарадзіўся 15 снежня 1925 года ў вёсцы Наватроіцк (цяпер — Салтонскі раён Алтайскага краю). Атрымаў няпоўную сярэднюю адукацыю, пасля чаго працаваў у калгасе. У студзені 1943 года Яромушкін быў прызваны на службу ў Рабоча-сялянскую Чырвоную Армію. Са жніўня таго ж года — на франтах Вялікай Айчыннай вайны, быў стралком 218-га гвардзейскага стралковага палка 77-й гвардзейскай стралковай дывізіі 61-й арміі Цэнтральнага фронту. Вызначыўся падчас бітвы за Дняпро[1].
У ноч з 26 на 27 верасня 1943 года Яромушкін у складзе сваёй роты пераправіўся праз Дняпро у раёне вёскі Неданчычы Рыпкынскага раёна Чарнігаўскай вобласці Украінскай ССР і захапіў плацдарм на яго заходнім беразе. У далейшым ён прыняў актыўны ўдзел у адбіцці некалькіх дзясяткаў варожых контратак, асабіста знішчыўшы 6 салдатаў і афіцэраў праціўніка. 21 кастрычніка 1943 года Яромушкін загінуў у баі каля вёскі Новая Лутава Лоеўскага раёна Гомельскай вобласці Беларускай ССР. Пахаваны на вайсковых могілках у вёсцы Дзяражычы[1][2].
Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 15 студзеня 1944 года гвардыі чырвонаармеец Мікалай Яромушкін пасмяротна быў удастоены высокага звання Героя Савецкага Саюза. Таксама пасмяротна быў узнагароджаны ордэнам Леніна[1].
Помнік Яромушкіну ўсталяваны ў вёсцы Сузоп Салтонскага раёна[1].