Мікалай Іванавіч Вальвачо́ў[1] (15 мая 1922 — 1990) — вучоны ў галіне эпідэміялогіі, доктар медыцынскіх навук (1965), прафесар (1966).
Нарадзіся ў вёсцы Загор’е (Ушацкі раён, Віцебская вобласць, Беларусь). Удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, сувязіст 4-й марской брыгады[2]. У 1945 годзе скончыў Ваенна-медыцынскую акадэмію імя С. М. Кірава ў Ленінградзе і працаваў у ёй з 1949 года на кафедры эпідэміялогіі. Палкоўнік медыцынскай службы[2]. З 1965 года ў Горкаўскім медыцынскім інстытуце. У 1969—1986[2] гадах А. М. Вальвачоў на пасадзе загадчыка кафедрай эпідэміялогіі і мікрабіялогіі Беларускага інстытута ўдасканалення ўрачоў.
Займаўся даследаваннямі эпідэміялагічнага працэсу, распрацоўкай мерапрыемстваў папярэджання інфекцыйных і гнойна-запаленчых хвароб.
Сярод апублікаванага:
Узнагроджаны ордэнам Чырвонай Зоркі і 8 медалямі[2].