Моніка Цэтэрлунд (швед. Monica Zetterlund, пры нараджэнні Ева Моніка Нільсан (швед. Eva Monica Nilsson); нар. 20 верасня 1937 — 12 мая 2005) — шведская спявачка і актрыса.
Цэтэрлунд пачала з вывучэння класічных джазавых песень з радыё і з дыскаў, першапачаткова не ведаючы мовы і таго, пра што яны спявалі на англійскай мове. У яе хіты ўвайшлі «Sakta vi gå genom stan» (шведскі кавер на «Walking My Baby Back Home»; па-шведску даніна павагі да горада Стакгольм), «Visa från Utanmyra», «Sista jäntan», «Trubbel», «Gröna små äpplen» («Little Green Apples»), «Monicas vals» («Waltz for Debby»), «Stick iväg, Jack!» («Hit the Road Jack»), «Att angöra en brygga», «Var blev ni av», «Måne över Stureplan» (кавер на «Moon Over Bourbon Street» Стынга) і «Under vinrankan!», і шмат іншых.
Яна таксама інтэрпрэтавала творы такіх шведскіх аўтараў-выканаўцаў, як Эверт Тоб, Оле Адольфсан і Павел Рамель, а таксама міжнародных джазавых музыкаў/аўтараў песень. Яна працавала з некаторымі з самых вялікіх міжнародных джазавых імёнаў, уключаючы Луі Армстронга, Біла Эванса, Стэна Гетца, Стывы Куна і Куінсі Джонса, і ў скандынаўскім джазавым свеце з такімі людзьмі, як Георг Рыдэль, Эгіль Ёхансан, Арнэ Домнерус, Свен Асмусен і Ян Юхансан.
У 1964 годзе яна запісала крытычны джазавы альбом «Waltz for Debby» з Білам Эвансам, альбом, які яна сама ахарактарызавала як «лепшае, што я зрабіла» і вельмі ім ганарылася. Яе прафесійнае майстэрства было яскрава прадэманстравана ў гэтым альбоме ў выкананні складанай песні Гаральда Арлена «So Long, Big Time».
У яе шматгадовую кар’еру таксама ўваходзіла песня «En gång i Stockholm» («Зімовы горад»); джазавая балада, з якой яна прадстаўляла Швецыю на конкурсе песні «Еўрабачанне» 1963 года . Аднак яна фінішавала апошняй (галоўным чынам таму, што жанр песні не падыходзіў да спаборніцтваў) і набрала ганебныя нуль балаў, але ў Швецыі засталася паспяховай.
Яе супрацоўніцтва з камічным дуэтам Hasse & Tage (у 1960-х і 1970-х) у выніку прывяло да сцэнічнай кар’еры ў рэвю і фільмах. Памятнымі з’яўляюцца яе удзел у фільмах Прычал лодкі і Яблычная вайна, з яе самых запамінальных роляў вылучаецца Ульрыка ў фільме Яна Труэля Эмігранты, з Ліў Ульман і Максам фон Сюдавам, былая прастытутка, якая разам з дачкой-падлеткам Элін (у вобразе дачкі Цэтэрлунд, Евы Лены Цэтэрлунд) далучаюцца да галоўных герояў у эміграцыі ў Амерыку ў 1850-х гадах, роля за якую Цэтэрлунд атрымала прэмію Гульдбэджа за лепшую жаночую ролю другога плана. Знялася ў больш чым 20 фільмах і тэлесерыялах.
Яна пакутавала на цяжкі скаліёз, які пачаўся пасля дзіцячай аварыі, і ў выніку была вымушана сысці са сцэны ў 1999 годзе.
12 мая 2005 года яна загінула пасля выпадковага пажару ў сваёй кватэры ў Стакгольме, верагодна, з-за звычкі паліць у ложку.