У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Мяленцьеў. Леў Аляксандравіч Мяленцьеў (руск.: Лев Александрович Мелентьев; 9 (22) снежня 1908, Санкт-Пецярбург — 8 ліпеня 1986, Масква) — савецкі вучоны ў галіне энергетыкі. Доктар тэхнічных навук. Прафесар. Акадэмік АН СССР (1966, член-карэспандэнт з 1960). Герой Сацыялістычнай Працы (1969).
Л. А. Мяленцьеў нарадзіўся ў Санкт-Пецярбургу. У 1926 годзе скончыў школу № 34 у Ленінградзе, у 1930 годзе інжынерна-эканамічны факультэт Ленінградскага электрамеханічнага інстытута. З 1929 г. працаваў у Ленінградзе на энергетычных прадпрыемствах, з 1936 года ў Ленінградскім інжынерна-эканамічным інстытуце (старшы выкладчык, загадчык кафедры, намеснік дырэктара). У 1937 годзе абараніў кандыдацкую дысертацыю. З пачаткам Вялікай Айчыннай вайны быў пакінуты ў Ленінградзе выконваючы абавязкі дырэктара інжынерна-эканамічнага інстытута, а ў 1942 годзе эвакуіравана ў Казань. З 1942 года Л. А. Мяленцьеў у Энергетычным інстытуце АН СССР. З 1945 г. зноў у Ленінградзе, у інжынерна-эканамічным інстытуце. У 1960 годзе Л. А. Мяленцьеў запрошаны ў Іркуцк і прызначаны дырэктарам Сібірскага энергетычнага інстытута Сібірскага аддзялення АН СССР. З 1973 года ў інстытуце высокіх тэмператур — загадчык аддзела комплексных праблем энергетыкі, Адначасова ў 1973—1985 гг. старшыня Навуковага савета па комплексным праблемам энергетыкі АН СССР, намеснік акадэміка-сакратара Аддзялення фізіка-тэхнічных праблем энергетыкі АН СССР. У 1985—1986 гг. — заснавальнік і дырэктар Інстытута энергетычных даследаванняў Расійскай акадэміі навук. У 1976—1985 гг. Л. А. Мяленцьеў кіраваў падкамісіяй па энергетыцы і электрыфікацыі Міжведамаснай энергетычнай камісіі.
Памёр Л. А. Мяленцьеў 8 лістапада 1986 г. і пахаваны на Новадзявочых могілках у Маскве.
Л. А. Мяленцьеву належаць навуковы працы па тэарэтычных асновах і метадах аптымізацыі структуры паліўна-энергетычнага комплексу, матэматычным мадэліраванні, аптымізацыі і кіраванню ў энергетыцы, развіццю цеплавой энергетыкі і інш. Адзін з заснавальнікаў Усходне-Сібірскага паліўна-энергетычнага комплексу СССР у раёне Брацк—Усць-Ілімск—Іркуцк. Аўтар, сааўтар і адказны рэдактар 33 манаграфій і больш за 100 артыкулаў.
Член УКП(б) з 1947 года. Дэпутат Вярхоўнага Савета СССР 6-га і 8-га скліканняў.