wd wp Пошук: ⬜

Канстанцін Васілевіч Герчык

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Герчык. Канстанцін Васілевіч Герчык (27 верасня 1918 — 24 чэрвеня 2001) — савецкі ваенны дзеяч, генерал-палкоўнік Савецкай арміі, кандыдат ваенных навук, прафесар акадэміі ваенных навук Расіі, удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, другі начальнік першага ў свеце касмадрома — «Байканур» (1958—1961).

Біяграфія

Нарадзіўся 27 верасня 1918 года ў вёсцы Сорагі Слуцкага раёна, Мінскай вобласці.

У РСЧА з 1938 года. Паступіў у 2-е Ленінградскае артылерыйскае вучылішча(руск.) бел., скончыў яго ў 1940 годзе.

У баях Вялікай Айчыннай вайны з першых яе дзён.

Быў камандзірам узвода, батарэі, затым узначаліў артылерыйскі дывізіён. Быў начальнікам штаба 19-га гвардзейскага артылерыйскага палка, затым 135-й гарматнай артылерыйскай брыгады на розных франтах: на Бранскім, Цэнтральным, 1- м і 4-м Украінскіх франтах.

Пасля перамогі Герчык паступіў у Ваенную акадэмію імя Ф. Э. Дзяржынскага, скончыў яе, затым выкладаў агульную тактыку і тактыку артылерыі ў гэтай навучальнай установе.

Быў намеснікам начальніка артылерыйскага вучылішча, з 1954 года — камандзір 80-й брыгады спецыяльнага прызначэння.

У 1957 году Герчык быў прызначаны начальнікам штаба касмадрома «Байканур».

2 ліпеня 1958 года Герчык стаў кіраўніком касмадрома. 8 мая 1960 года яму было прысвоена званне генерал-маёра.

Герчык кіраваў разгортваннем палігона № 5, уводам у строй пускавых установак, фарміраваннем выпрабавальных упраўленняў, доследна-выпрабавальных частак і вымяральных пунктаў. Таксама ён актыўна ўдзельнічаў у арганізацыі і правядзенні лётных і лётна-канструктарскіх выпрабаванняў першых міжкантынентальных і касмічных ракет. Уваходзіў у склад некалькіх дзяржаўных камісій.

Аварыя на касмадроме

Асноўны артыкул: Катастрофа на Байкануры, 1960 24 кастрычніка 1960 года ў момант аварыі(руск.) бел. на 41-й пляцоўцы(руск.) бел. касмадрома Герчык разам са сваім намеснікам А. Р. Мрыкіным(руск.) бел.[2] знаходзіўся ў непасрэднай блізкасці ад ракеты Р-16(руск.) бел., якая ўспыхнула.

Падчас катастрофы загінуў галоўны маршал артылерыі(руск.) бел. М. І. Нядзелін(руск.) бел. і каля 70 чалавек. Ад гібелі Герчыка выратаваў корпус ракеты, які не дазволіў полымю ад працуючых рухавікоў другой ступені выпаліць прастору ў непасрэднай блізкасці ад ракеты. Але Канстанцін Васілевіч атрымаў цяжкія апёкі, калі ўцякаў ад падпаленай ракеты.

Пасля таго, што адбылося, генерал Герчык знаходзіўся пры смерці, але выжыў, але затым доўгі час праходзіў лячэнне ў шпіталях.

Далейшая біяграфія

Пасля лячэння ў 1961 годзе К. В. Герчык стаў начальнікам фармаванага Цэнтральнага каманднага пункта РВСП, адначасова ён стаў намеснікам начальніка Галоўнага штаба РВСП па баявым кіраванні. На гэтых пасадах Герчыку ўдалося нямала зрабіць для станаўлення і ўдасканалення сістэмы баявога дзяжурства ў РВСП, павышэння ўстойлівасці баявога кіравання, зніжэння тэрмінаў запуску міжкантынентальных балістычных ракет.

У 1963 годзе стаў начальнікам штаба ракетнай арміі. У 1968 годзе Герчык было прысвоена званне генерал-лейтэнанта.

З 1972 года — камандуючы Смаленскай ракетнай арміяй. У 1976 годзе яму было прысвоена званне генерал-палкоўніка.

У 1979 годзе Герчык сышоў у запас. Працаваў у некалькіх НДІ, у тым ліку ў інстытутах пры АН СССР. З 1991 года — старшыня Міжрэгіянальнага савета ветэранаў касмадрома «Байканур».

Памёр 24 чэрвеня 2001 года ў Маскве. Пахаваны на Траякураўскіх могілках.

Сачыненні

Герчык стаў аўтарам некалькіх мемуараў. Некаторыя сачыненні:

«Прорыв в космос» — К. В. Герчик, М.: ТОО «Велес», 1994г, — ISBN 5-87955-001-X;
К. В. Герчык стаў аўтарам артыкулу «Триумф отечественной науки и техники», на які спасылаліся і спасылаюцца да гэтага часу аўтары работ па касманаўтыцы. У гэтым артыкуле аўтар апісвае з’яўлення новай касмічнай эры ў гісторыі СССР і свету.

Узнагароды

Ордэн Мужнасці (1999)
2 Ордэна Леніна (29 чэрвеня 1960 года, 21 лютага 1974 года)
Ордэн Кастрычніцкай Рэвалюцыі (21 лютага 1978 года)
2 Ордэна Чырвонага Сцяга (21 лютага 1942 года, 22 лютага 1968 года)
Ордэн Працоўнага Чырвонага Сцяга (17 чэрвеня 1961 года) — за ажыццяўленне запуску ў космас Юрыя Гагарына
Ордэн Кутузава III ступені (27 мая 1945 года)
3 Ордэна Айчыннай вайны I ступені
3 Ордэна Чырвонай Зоркі (9 лютага 1943 года — за баявыя адзнакі, 3 лістапада 1953 года — за выслугу гадоў, 21 снежня 1957 года — за ажыццяўленне запуску першага штучнага спадарожніка Зямлі)
25 медалёў

Замежныя

Ордэн Белага льва II ступені (Чэхаславакія)

Зноскі

↑ Найбольш значныя пасады, які займаў К. В. Герчык
↑ Пасля генерал-лейтэнант і Герой Сацыялістычнай Працы

Літаратура

Осташев А. И.(руск.) бел. «СЕРГЕЙ ПАВЛОВИЧ КОРОЛЁВ — ГЕНИЙ ХХ ВЕКА» прижизненные личные воспоминания об академике С. П. КОРОЛЁВЕ — 2010 г. М. ГОУ ВПО МГУЛ ISBN 978-5-8135-0510-2.

Спасылкі

Герчик, Константин Васильевич — сайт Міністэрства абароны Расійскай Федэрацыі (руск.)
Владимир Порошков — Неизвестный Байконур. Сборник воспоминаний ветеранов Байконура.(недаступная спасылка) (руск.)
Константин Васильевич Герчик // «Космический Мемориал» Архівавана 4 снежня 2013. (руск.)
Начальник космодрома «Байконур» // Iнфа-Кур’ер. 24.09.08 (руск.)
От маршала осталась лишь Звезда Героя… // Белорусская нива — 30 октября/2010 № 203(недаступная спасылка) (руск.)
Документальный фильм «День, когда не стартуют ракеты»; часть первая и часть вторая (руск.)

Папярэднік:
Аляксей Іванавіч Несцярэнка(руск.) бел.

2-і кіраўнік касмадрома «Байканур»

2 ліпеня 1958 года — 5 мая 1961 года

Пераемнік:
Аляксандр Рыгоравіч Захараў(руск.) бел.