У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Яворскі.
Казімеж Анджэй Яворскі (польск.: Kazimierz Andrzej Jaworski; 28 лістапада 1897, Сядлішчэ — 6 верасня 1973, Люблін) — польскі паэт , перакладчык і выдавец[3]. У сваёй творчасці быў блізкі да скамандрытаў[ru].
Нарадзіўся ў Седлішчы, перасяліўся з маці ў Харкаў.
Вучыўся (з 1914 года) у Кіеве, затым на медыцынскім факультэце Харкаўскага ўніверсітэта (1916—1919). Аднак ужо тады яго цікавіла паэзія, ён пісаў і чытаў вершы, у час знаходжання ў Харкаве ён пазнаёміўся з Леапольдам Стафам.
У 1919 скарыстаўся магчымасцю вярнуцца ў родныя мясціны і пасяліўся ў Хэлме, кінуўшы медыцынскія даследаванні. Вучыўся паланістыцы ў люблінскім каталіцкім універсітэце і ў Варшаўскім універсітэце. Дэбютаваў у 1920 годзе ў люблінскім тыднёвіку «Dzień Polski» санетамі аб Юзафе Пілсудскім. Быў не ў захапленні ад гэтых твораў і вершы гэтыя пазней нідзе ўжо не былі апублікаваны. У 1921 годзе добраахвотна пайшоў у армію. Пасля вяртання ўладкаваўся на працу ў якасці паланіста.
У 1933 разам з Зянонам Васнеўскім[pl] заснаваў у Хэлме літаратурны часопіс «Kamena[pl]»[3], якія спачатку выпускаўся штомесяц і фінансаваўся з узносаў настаўнікаў. Часопіс, аднак, быў заўважаны не толькі ў рэгіёне, але і ў краіне. У ім публікаваліся, між іншым, Бруна Шульц, Чэслаў Мілаш, Уладзіслаў Бранеўскі, Тадэвуш Бачэнскі[pl] і Юльян Тувім. Да пачатку другой сусветнай вайны выйшла 50 нумароў. У часопісе друкаваліся пераклады беларускіх і ўкраінскіх аўтараў[3].
Падчас акупацыі Казімеж Яворскі вёў таемныя вучэнні, званыя камплекты[pl]. Арыштаваны акупацыйнымі нямецкімі ўладамі, ён быў заключаны ў Люблінскім замку[ru] і Заксенгаўзене[ru].
Пасля вайны вярнуўся да пісьменніцкай дзейнасці, рэдагаваў літаратурныя дапаўненні, перакладаў з рускай, чэшскай[ru], беларускай, украінскай, а таксама рэдагаваў адноўлены часопіс «Kamena», які выдаваўся ў Любліне. З канца 1960-х гадоў пісаў свае ўспаміны.
Аўтар шэрагу паэтычных зборнікаў і ўспамінаў.
Сярод зборнікаў:
12-томны поўны збор яго твораў апублікаваны Люблінскім выдаўніцтвам у 1971—1974 гады.
У трэцім томе выдання твораў Яворскага змешчаны пераклады вершаў 21 беларускага[3] і 36 украінскіх паэтаў (1972). У прыватнасці, Яворскі пераклаў творы А. Александровіча, М. Машары, Максіма Танка, П. Труса, Міхася Чарота[3], Тараса Шаўчэнкі, Паўла Тычыны, Мікалая Зэрава, Максіма Рыльскага.