Е́нё Ху́баі (венг.: Hubay Jenő von Szalatna), сапраўднае імя Ойген Губер (ням.: Eugen Huber; 15 верасня 1858, Будапешт — 12 сакавіка 1937, Будапешт) — венгерскі скрыпач, кампазітар, педагог.
Вучыўся ў свайго бацькі К. Хубаі, у 1871—1876 гадах у Вышэйшай музычнай школе ў Берліне. З 1876 канцэртаваў як саліст, у т.л. ў ансамблі з Ф. Лістам, Ж. Сервэ і інш. З 1882 года выкладаў у Брусельскай кансерваторыі, з 1886 года у Музычнай акадэміі ў Будапешце, у 1919—1934 гадах яе дырэктар.
Сярод твораў: оперы, у т.л. «Ганна Карэніна» (паст. 1915), «Венера Мілоская» (паст. 1935); балеты, у т.л. «Вялікі эгаіст» (паст. 1936); 4 сімфоніі, 4 канцэрты для скрыпкі з аркестрам, транскрыпцыі фартэпіянных п’ес Ліста і інш.