wd wp Пошук: ⬜

Джузэпэ Гарыбальдзі

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Гарыбальдзі. Джузэпэ Гарыбальдзі[7] (італ.: Giuseppe Garibaldi; 4 ліпеня 1807, Ніца — 2 чэрвеня 1882, востраў Капрэра) — народны герой Італіі, палкаводзец, адзін з правадыроў Рысарджымента, літаратар. Разам з Каміла Кавурам, Віктарам Эмануілам II і Джузэпэ Мадзіні яго лічаць адным з «бацькоў айчыны» ў Італіі.

Гарыбальдзі быў цэнтральнай фігурай у італьянскім Рысарджымента, бо ён асабіста камандаваў і ўдзельнічаў у шматлікіх ваенных кампаніях, якія прывялі ў канчатковым выніку да фарміравання адзінай Італіі. Ён наогул імкнуўся дзейнічаць ад імя законнай улады, таму яго не прынята лічыць рэвалюцыянерам. Гэтак ён быў прызначаны генералам часовым урадам у Мілане ў 1848 годзе, а таксама генералам Рымскай рэспублікі ў 1849 годзе ваенным міністэрствам, а таксама ўзначальваў Экспедыцыю тысячы ад імя і са згоды Віктара Эмануіла II.

Джузэпэ быў празваны «героем двух міроў» за яго ўдзел у ваенных аперацыях у Паўднёвай Амерыцы і Еўропе. Гэта прынесла яму значную рэпутацыю ў Італіі і за мяжой. Многія з найвялікшых інтэлектуалаў таго часу, як Віктор Гюго, Аляксандр Дзюма і Жорж Санд, усхвалялі яго з захапленнем. Злучанае Каралеўства і Злучаныя Штаты аказвалі яму фінансавую і ваенную падтрымку ў цяжкіх умовах.

Згодна з апісаннем добраахвотнікі пад яго камандваннем насілі чырвоныя кашулі замест уніформы.

Зноскі

1 2 Joseph Garibaldi / Assemblée nationale
1 2 Giuseppe Garibaldi // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
↑ Нямецкая нацыянальная бібліятэка, Берлінская дзяржаўная бібліятэка, Баварская дзяржаўная бібліятэка і інш. Record #118689592 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 10 снежня 2014.
1 2 Archivio Storico Ricordi — 1808. Праверана 3 снежня 2020.
↑ Нямецкая нацыянальная бібліятэка, Берлінская дзяржаўная бібліятэка, Баварская дзяржаўная бібліятэка і інш. Record #118689592 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 13 жніўня 2015.
↑ Аспремонте // Военная энциклопедия — СПб.: Иван Дмитриевич Сытин, 1911. — Т. 3. — С. 182.
↑ Напісанне імя і прозвішча Джузэпэ Гарыбальдзі ў адпаведнасці з БЭ ў 18 тамах. Т.5., Мн., 1997, С.75.

Літаратура

Delvan, «G., vie et aventures 1807—1859» Парыж, 1867);
Vecchi, «G. auf Caprera» (ням. перак., Лейпцыг, 1862);
Elpis Melena, «Garibaldis Denkw ü rdigkeiten» (Гамбург, 1861) «
G., Mitteilungen aus seinem Leben» (2 выд, Гановер, 1855);
Balbiani, «Scene storiche della vita politica e militare di G. G.» (Мілан, 1872);
Bent, «Life of G.» (Лондан, 1881);
Guerzoni, «G. con documenti editi e inediti» (Тур., 1882);
Mario «G.e i suoi tempi» (Мілан, 1884);
«Epistolario di G. G.» (Мілан, 1885);
«G. Memorie scritte da sè stesso» (Фларэнцыя, 1888).

Спасылкі

На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Джузэпэ Гарыбальдзі
Працы Джузэпэ Гарыбальдзі. Праект Гутэнберг (англ.)
Гарыбальдзі і Рысаджымента (англ.)
Фонд імя Джузэпэ Гарыбальдзі (італ.)