Го́лацк[1] (трансліт.: Holack, руск.: Голоцк) — аграгарадок у Пухавіцкім раёне Мінскай вобласці. Адміністрацыйны цэнтр Голацкага сельсавета.
Знаходзіцца за 40 кіламетры на паўночны захад ад Мар’інай Горкі, 26 кіламетраў ад Мінска, 12 кіламетраў ад чыгуначнай станцыі Седча і Рудзенс на лініі Мінск-Асіповічы каля шашы Мінск-Мар’іна Горка.
У 18 ст уласнасць Агінскіх, потым Манюшкаў. Населены пункт уваходзіў у склад Менскага павета Менскае ваяводства.
Пасля 2-га падзелу Рэчы Паспалітай (1793 г.) — у складзе Расійскай імперыі. У 19 - 20 стст. у Дукорскай волаці Ігуменскага павета Мінскай губерні.
У 1882 г. сялянамі в. Зазер’е, Рыбцы, Узляны, і іншымі былі куплены ў растэрміноўку на 40 гадоў землі памешчыка, які разарыўся.
у 1886 г. працаваў вінакурны завод.
У Першую сусветную вайну ў лютым — снежні 1918 года была пад акупацыяй войскаў кайзераўскай Германіі.
25 сакавіка 1918 года згодна з Трэцяй Устаўной граматай вёска абвешчана часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. З 1 студзеня 1919 года ў адпаведнасці з пастановай І з’езда КП(б) Беларусі вёска ўвайшла ў склад БССР.
У жніўні 1919 — ліпені 1920 вёска знаходзілася пад польскай уладай.
Пасля рэвалюцыі на базе вучылішча створана працоўная школа 1-ай ступені, у якой у 1922 г. вучылася 60 хлопчыкаў і дзяўчынак, працавала 2 настаўнікі.
20 жніўня 1924 года Голацк стаў адміністрацыйным цэнтрам Голацкага сельсавета, які быў створаны ў складзе Смілавіцкага раёна Мінскай акругі.
Пад час Другой сусветнай вайны з канца чэрвеня 1941 г. да 4 ліпеня 1944 г. акупіравана нямецкімі войскамі.
У 1904 годзе адкрыта народнае вучылішча. У 1914 годзе узведзены школьны будынак. Зараз працуе: