Вольга Мікалаеўна Гулазян (арм.: Գուլազյան Օլգա Նիկողայոսի; 27 снежня 1885 [8 студзеня 1886] — 27 мая 1970) — выбітная армянская савецкая актрыса тэатра і кіно. Народная артыстка Армянскай ССР (1935). Лаўрэат Сталінскай прэміі трэцяй ступені (1952).
Вольга Гулазян нарадзілася 27 снежня 1885 (8 студзеня 1886) года ў Тыфлісе. Скончыла прыходскую школу раёна Харпухі ў Тыфлісе. Сцэнічную дзейнасць пачала ў 15 гадоў. У 1900 годзе яна сыграла ролю Нато ў п’есе Габрыэла Сундукяна «Яшчэ адна ахвяра», атрымаўшы заахвочанне аўтара. Прафесійную дзейнасць пачатку ў 1901 годзе ў Тбіліскім драматычным тэатры ім. Петроса Адамяна. Брала ўдзел у спектаклях у Народным доме Зубалава[4], у Араксійскім тэатры і ў аўдыторыі Аўджаляна. Гастралявала ў Баку, у Новым Нахічэване, у Маскве, у Санкт-Пецярбурге, у Ерэване, у Гюмры, у Шушы. Самабытнае мастацтва Гулазян сфармавалася ў выніку супольнай працы з вялікімі армянскімі акцёрамі: А. Абелянам, Сірануйш, Г. Петрасянам, А. Майсуран. Яна адна з прадстаўнікоў старога акцёрскага пакалення, датычных да заснавання армянскага савецкага тэатра. У 1926 годзе Гулазян пераехала ў Ерэван. З таго ж года актрыса Дзяржаўнага акадэмічнага тэатра імя Габрыэла Сундукяна. Яна згуляла больш 300 роляў у класічных і сучасных спектаклях драматургаў Еўропы, Расіі і Арменіі.
З 1935 года Народная артыстка Армянскай ССР. У 1945 годзе апублікавала кнігу «Успаміны» — добрую крыніцу па гісторыі армянскага тэатра. У 1952 годзе стала лаўрэатам Сталінскай прэміі трэцяй ступені ў вобласці літаратуры і мастацтва. Была абрана дэпутатам Вярхоўнага Савета Армянскай ССР IV склікання. Мастацтва Гулазян адрознівалі лёгкасць, вытанчанасць выканання, музычнасць гаворкі, мяккая, шчырая манера ігры, яркі нацыянальны каларыт. Вольга Мікалаеўна сканала 27 мая 1970 года ў Ерэване[5]. Пахавана на Тахмахскіх могілках.
Муж — Гулазян Давыд Іосіфавіч — акцёр Ерэванскага Акадэмічнага Тэатра ім. Сундукяна, народны артыст Армянскай ССР.