У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Кошалеў. Васіль Васілевіч Кошалеў (2 студзеня 1857 (21 снежня 1856), слабада Равянькі, Вобласць Войска Данскога — каля 1925, г. Гродна) — беларускі ўрач. Доктар медыцыны (1901)[1]. Спецыяліст у галіне інфекцыйных хвароб, сапраўдны стацкі саветнік[2].
Нарадзіўся ў сям’і святара[3]. У 1880 годзе скончыў медыцынскі факультэт Харкаўскага ўніверсітэта[2] ў званні павятовага ўрача[3].
Адразу пасля ўніверсітэта быў накіраваны на пасаду гарадскога ўрача ў г. Расіены Ковенскай губерні. Праз год, у лютым 1881 года быў перамешчаны ў мястэчка Клімавічы на пасаду павятовага, а потым і гарадскога ўрача, дзе затрымаўся да 1886 года[3].
Пазней працаваў сельскім урачом Рагачоўскага павета (1886—1892), ардынатарам богаўгодных устаноў у Магілёве. Паралельна складаўся ўрачом пры Магілёўскай духоўнай семінарыі[3].
2 жніўня 1901 года В. Кошалеў быў прызначаны памочнікам таўрычаскага губернскага ўрачэбнага інспектара[3].
З 7 сакавіка 1903 года В. Кошалеў выконвае абавязкі эстляндскага губернскага ўрачэбнага інспектара, а праз год, з лютага 1904 года перамешчаны на аналагічную пасаду ў Гродзенскую губерню[1]. Акрамя непасрэдных абавязкаў з’яўляўся дырэктарам дзіцячага прытулка Гродзенскага дабрачыннага таварыства, членам санітарна-выканаўчай камісіі Таварыства ўрачоў Гродзенскай губерні[3].
У час Першай сусветнай вайны пасля адступлення рускай арміі ад Гродна гродзенскае губернскае праўленне, а з ім і В. Кошалеў з сям’ёй, было эвакуіравана ў Калугу. Але не прыняўшы савецкай улады, сужэнцы Кошалевы прынялі рашэнне аб вяртанні ў Гродна, які знаходзіўся на тэрыторыі Польскай рэспублікі, і дзе засталася магіла іх адзінага сына[3].
У 1925 годзе стаў главой гарадскога аддзялення Рускага дабрачыннага таварыства[3].
Памёр позняй восенню 1925 года на 69 годзе жыцця[3]. Пахаваны на Праваслаўных могілках г. Гродна.
Працы па даследаванні санітарнага стану гарадоў Беларусі, барацьбе з дыфтэрыяй і халерай у Беларусі[1]. Вынікам стараннага вывучэння санітарнага стану Магілёва (водазабеспячэнне, цесната насельніцтва, выдаленне бруду і іншае) з’явілася дысертацыя[4][5][6]. Таксама В. Кошалеў падрабязна асвятліў ход халернай эпідэміі 1893 года ў горадзе і меры, што прымаліся супраць яе. Прывёў дадзеныя аб неўспрымальнасці арганізма да хваробы пры пэўных умовах, выказаўся за неабходнасць пастаянных санітарных і думскіх лекараў, за санітарнае добраўпарадкаванне Магілёва, правільную рэгістрацыю захворвання і смяротнасці, паляпшэнне водазабеспячэння[4].
Заснавальнік і першы старшыня гродзенскага гарадскога Рускага дабрачыннага таварыства (1925).
З яго ініцыятывы ў 1904 годзе адбыўся другі з’езд сельскіх урачоў губерні.
Быў жанаты з Юліяй Усцінаўнай Кржывіцкай (?-1924). Мелі сына Яўгена, які памёр маладым (9.12.1886 — каля 1911)[7].
На 1910 жыў у Гродне ў Жандармскім завулку ў доме Палявой[8].