Васі́ль Іва́навіч Закурда́еў (25 снежня 1902 (6 студзеня 1903), г. Санкт-Пецярбург, Расійская імперыя — 24 жніўня 1974, г. Масква) — савецкі дзяржаўны дзеяч, сакратар ЦК КП(б)Б (1949 — 1950), 1-ы сакратар Баранавіцкага абласнога камітэта КП(б)Б (1946—1949), член Цэнтральнай Рэвізійнай Камісіі КПСС (1952—1956), Мардоўскага абласнога камітэта ВКП(б)/КПСС (1951—1958).
У 1920—1922 гадах — у Чырвонай Арміі, удзельнік грамадзянскай вайны, у 1926 годзе скончыў Пляханаўскі інстытут, у 1926—1928 гадах — інструктар аддзела Усерасійскага ляснога саюза. З 1927 года — у УКП(б), з 1934 года — начальнік палітаддзела МТС у Маскоўскай вобласці.
З сакавіка па лістапад 1940 года — начальнік арганізацыйна-інструктарскага аддзела абласнога камітэта Камуністычнай Партыі (бальшавікоў) Беларусі ў Пінску, у 1940—1941 гадах — намеснік начальніка арганізацыйна-инструкторского аддзела ЦК КП(б)Б, у 1942—1943 гадах — намеснік начальніка Беларускага штаба партызанскага руху Пятра Калініна, пазней начальнік арганізацыйна-інструктарскага аддзела ЦК КП(б)Б.
З ліпеня 1946 па студзень 1949 года — 1-ы сакратар абласнога камітэта КП(б)Б у Баранавічах, з 19 лютага 1949 па 3 чэрвеня 1950 года — сакратар і член бюро ЦК КП(б), у 1950—1951 гадах — слухач курсаў пры ЦК УКП(б).
У 1951 годзе — 2-гі сакратар, а з верасня 1951 па студзень 1958 года — 1-ы сакратар Мардвінскага абласнога камітэта УКП(б)/КПСС.
З 14 кастрычніка 1952 па 14 лютага 1956 года — член Цэнтральнай Рэвізійнай Камісіі КПСС.
З 25 лютага 1956 па 17 кастрычніка 1961 — кандыдат у члены ЦК КПСС, у 1958 — 1959 гадах — намеснік старшыні, а з 17 верасня 1959 па 31 мая 1961 года — старшыня Камітэта Кантролю Савета Міністраў Расійскай РСФСР, затым у адстаўцы.
Дэпутат Вярхоўнага Савета СССР 2, 3 і 4-га скліканняў.