Барыс Фёдаравіч Баннікаў (12 кастрычніка 1923 — 15 кастрычніка 1943) — удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, кулямётчык 42-га стралковага палка 106-ай Забайкальскай стралковай дывізіі 27-га стралковага корпуса 65-й арміі Цэнтральнага фронту, Герой Савецкага Саюза (30.10.1943), чырвонаармеец.
Нарадзіўся 12 кастрычніка 1923 года ў вёсцы Таранкі цяпер Багародскага раёна Кіраўскай вобласці ў сялянскай сям’і. Рускі. У самым пачатку вайны на фронт пайшлі бацька і старэйшы брат, і ўсе клопаты па гаспадарцы ляглі на плечы маладога Барыса. Працаваў у калгасе.
У 1943 годзе быў прызваны ў Чырвоную армію Багародскім райваенкаматам. З верасня таго ж года на фронце. Вызначыўся ў баях пры фарсіраванні Дняпра восенню 1943 года.
15 кастрычніка 1943 пры фарсіраванні Дняпра ў раёне пасёлка Лоеў (Лоеўскі раён Гомельскай вобласці Беларусі) чырвонаармеец Баннікаў з 4 добраахвотнікамі адным з першых пераадолеў раку, захапіў ўчастак траншэі праціўніка і адкрыў агонь, прыкрываючы пераправу роты. Загінуў у гэтым баі.
Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 30 кастрычніка 1943 года за мужнасць і адвагу, праяўленыя пры фарсіраванні Дняпра, і ўстойлівасць падчас баёў на прыдняпроўскім плацдарме чырвонаармейцу Баннікаву Барысу Фёдаравічу прысвоена званне Героя Савецкага Саюза пасмяротна.
Маці Барыса, Матрона Іонаўна, некалькі гадоў нічога не ведала пра сына. Толькі ў кастрычніку 1947 года на яе імя прыйшла Грамата аб прысваенні Б. Ф. Банникову высокага звання.