А́нтанін Бе́невіц (чэшск.: і ням.: Antonín Bennewitz; 26 сакавіка 1833 — 29 мая 1926) — чэшскі скрыпач, дырыжор і музычны педагог.
Сын немца і чэшкі. У 1852 годзе скончыў Пражскую кансерваторыю па класе Морыца Мільднера. У 1852—1861 гадах — скрыпач пражскага Саслоўнага тэатра, адначасова выступаў у розных еўрапейскіх краінах як саліст. У якасці ансамблевага выканаўцы браў удзел у прэм’еры Фартэпіяннага трыа Бедржыха Сметаны Op. 15 3 снежня 1855 года (з віяланчэлістам Юліусам Гольтэрманам і аўтарам у партыі фартэпіяна); у далейшым іграў першую скрыпку ў струнным квартэце Піксіса, змяніўшы за пультам свайго настаўніка Мільднера[4]. Як дырыжор упершыню выканаў, у прыватнасці, сімфанічныя паэмы Антаніна Дворжака «Вадзянік», «Паўдзённіца» і «Залаты калаўрот» у напаўпрыватным канцэрце 3 чэрвеня 1896 года[5].
З 1865 года — прафесар Пражскай кансерваторыі, а ў 1882—1901 гадах яе дырэктар; афіцыйны сайт Пражскай кансерваторыі называе перыяд кіраўніцтва Беневіца «залатым часам»[6]. Ён быў адным з заснавальнікаў Kammermusikverein, чые нацыянальныя ідэалы заахвоцілі Бедржыха Сметану напісаць свой струнны квартэт e-moll «З майго жыцця»[7].
Да вучняў Беневіца належалі найбуйнейшыя чэшскія музыканты мяжы XIX—XX стагоддзяў: Отакар Шэўчык, Франц Легар, Оскар Недбал, Ёзеф Сук, Францішак Ондржычак, Карал Галірж і інш., рускі кампазітар чэшскага паходжання Андрэй Кадлец