У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Пятроў. Аляксей Зіноўевіч Пятро́ў[1] (руск.: Алексей Зиновьевич Петров; 28 кастрычніка 1910 — 9 мая 1972) — фізік-тэарэтык і матэматык, доктар фізіка-матэматычных навук, прафесар, акадэмік Акадэміі навук УССР (1969).
Нарадзіўся ў сяле Кошкі (Самарскай губерні). У 1926 годзе скончыў сямігадовую школу ў горадзе Мелекес, паступіў і педагагічны тэхнікум, але пакінуў вучобу і працаваў у Саратаве маслатопам[2]. З 1931 года жыў у Казані, працаваў на будаўніцтве ДРЭС. У 1932 годзе экстэрнам здаў экзамены за сярэднюю школу і паступіў на фізіка-матэматычны факультэт Казанскага ўніверсітэта. Універсітэт скончыў у 1937 годзе выкладаў у розных навучальных установах Казані. Удзельнік Вялікай Айчыннай вайны. У 1941 годзе пайшоў на фронт, камандаваў узводам мінамётчыкаў. У 1943 годзе абараніў кандыдацкую дысертацыю. Пасля цяжкага ранення і дэмабілізацыі па стану здароўя ў 1943 годзе займаў пасаду дацэнта ў Казанскім авіяцыйным інстытуце. У 1945—1965 гадах у Казанскім універсітэце. З 1956 года — прафесар кафедры геаметрыі, з 1960 года — загадчык кафедры тэорыі адноснасці і гравітацыі фізічнага факультэта. З 1970 года А. З. Пятроў у Інстытуце тэарэтычнай фізікі Акадэміі навук Украінскай ССР на пасадзе загадчыка аддзела.
Аўтар навуковых прац па матэматычнай фізіцы, тэорыі адноснасці і тэорыі гравітацыі. Распрацаваў новыя метады вывучэння гравітацыйнай радыяцыі, энергіі гравітацыйнага поля, мадэлявання палёў прыцягнення. Выявіў існаванне трох тыпаў гравітацыйных палёў (класіфікацыя Пятрова). Выказаў ідэю апісання тэорыі гравітацыі Альберта Эйнштэйна ў тэрмінах плоскай прасторы.
Сярод апублікаваных прац:
У 1973 годзе за цыкл прац «Инвариантно-групповые методы в теории гравитации» А. З. Пятрову прысуджана Ленінская прэмія.