Альфрэд Леніца (4 жніўня 1899, Паб’яніцы — 16 красавіка 1977, Варшава) — польскі жывапісец, бацька Яна Леніцы і Дануты Канвіцкай. Цесць Тадэвуша Канвіцкага.
Вучобу пачаў у 1922 годзе на юрыдычным і эканамічным факультэце Познанскага ўніверсітэта. Адначасова вучыўся музыцы ў музычнай кансерваторыі. Свае жывапісныя інтарэсы паглыбіў, вучыўшыся ў Прыватным інстытуце выяўленчага мастацтва пад кіраўніцтвам Адама Ганіткевіча.
У 1930-я гады Альфрэд Леніца пісаў фігуратыўныя карціны, пераважна нацюрморты і пейзажы, на ўзор кубізму.
На пачатку Другой сусветнай вайны высланая з Познані сям’я Леніца выехала ў Кракаў. Вайна стала пераломным момантам у кар’еры жывапісца. Кракаўская мастацкая супольнасць, засяроджаная вакол Тадэвуша Кантара, і асабліва яго сяброўства з Ежы Куяўскім, паглыбілі цікавасць жывапісца да авангарду.
У 1945 годзе Альфрэд Леніца вярнуўся ў Познань, дзе заняўся мастацкай дзейнасцю. У 1947 годзе стаў сузаснавальнікам авангарднай групы 4F + R. Пасля гадоў спроб і пошукаў Леніца ўсё больш і больш імкнуўся да абстракцыі і ташызму. У 1948 г. удзельнічаў у 1-й выставе сучаснага мастацтва ў Кракаве, арганізаванай Тадэвушам Кантарам. У 1949 годзе ўзначаліў брыгаду жывапісцаў, якія афармлялі гатэль «Базар» у Познані.