Ян Колар (славацк.: Ján Kollár; 29 ліпеня 1793, вёска Мошаўцы — 24 студзеня 1852, Вена) — славацкі палітык, паэт, этнограф, філосаф і лютэранскі святар.
Навучаўся ў гімназіі ў Крэмінцы, Банскай Быстрыцы. У 1812—1815 у лютэранскім ліцэі ў Браціславе. У 1817—1819 вывучае тэалогію ў Іенскім універсітэце. У 1819—1849 быў святаром у Пэшці, падчас рэвалюцыі 1848—1849 гг. у Венгрыі служыў сакратаром пры двары аўстрыйскага імператара. У 1849 годзе, у якасці падзякі славакам, якія бралі ўдзел у рэвалюцыі на баку аўстрыйцаў, прызначаны прафесарам Відзенскага ўніверсітэта. Колар быў адным з ідэолагаў славацкага нацыянальнага адраджэння, які, аднак, прытрымліваўся поглядаў неабходнасці выкарыстання славакамі чэшскай мовы, што пазней выклікала канфлікт з Людавітам Штурам, які прапагандаваў славацкую мову.
Астатнія гады жыцця, пачынаючы з 1849 г., Колар правёў у Вене, дзе ўзначальваў ва ўніверсітэце кафедру славянскай археалогіі. Памёр Колар 24 студзеня 1852 у Вене.