Якасць жыцця — паняцце, якое выкарыстоўваецца ў сацыялогіі, эканоміцы, палітыцы, медыцыне і некаторых іншых абласцях і пазначае ацэнку некаторага набору ўмоў і характарыстак жыцця чалавека, звычайна заснаваную на яго ўласнай ступені здаволенасці гэтымі ўмовамі і характарыстыкамі. Яно з’яўляецца шырэйшым, чым матэрыяльная забяспечанасць (узровень жыцця), і ўключае таксама такія аб’ектыўныя і суб’ектыўныя фактары, як стан здароўя, працягласць жыцця, умовы навакольныя асяроддзя, харчаванне, бытавы камфорт, сацыяльнае асяроддзе, здаволенасць культурных і духоўных патрэбнасцей, псіхалагічны камфорт і г.д[1][2][3].
Якасць жыцця можа залежаць ад стану здароўя, камунікацый у соцыуме, псіхалагічнага і сацыяльнага статусу, свабоды дзейнасці і выбару, ад стрэсаў і празмернай заклапочанасці, арганізаванасці вольнага часу, узроўню адукацыі, доступу да культурнай спадчыны, сацыяльнага, псіхалагічнага і прафесійнага самасцвярджэння, псіхатыпу і адэкватнасці камунікацый і ўзаемаадносін[3][1][2].
Пераход да постіндустрыяльнага грамадства суправаджаецца ўсё большай увагай да нематэрыяльных аспектаў якасці жыцця пры забяспечанасці такімі. У той жа час шмат хто не можа канкураваць на належным узроўні па розных прычынах, што дае зрух соцыума ў бок саслоўнага грамадства.