У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Харын. Юрый Сямёнавіч Харын (нар. 17 верасня 1949, с. Зыранскае, Зыранскі раён, Томская вобласць) — беларускі матэматык.
Доктар фізіка-матэматычных навук (1986), прафесар (1990), член-карэспандэнт (2004), акадэмік Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі (2021)[1]. Старшыня экспертнага савета ВАК па матэматыцы і інфарматыцы, арганізатар і намеснік галоўнага рэдактара перыядычнага навуковага зборніка «Праблемы абароны інфармацыі», рэдактар 19 зборнікаў навуковых артыкулаў.
У 1976 па запрашэнні прыехаў працаваць на створаную кафедру тэорыі імавернасцей і матэматычнай статыстыкі ФПМ. У 1988 арганізаваў на ФПМ кафедру матэматычнага мадэлявання і аналізу дадзеных, якую ўзначальвае па цяперашні час. У 2000 стаў адным з арганізатараў Нацыянальнага навукова-даследчага цэнтра прыкладных праблем матэматыкі і інфарматыкі і стаў яго дырэктарам. У 2008 цэнтр быў ператвораны ў Навукова-даследчы інстытут прыкладных праблем матэматыкі і інфарматыкі Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта.
Харын Ю. С. займаецца распрацоўкай матэматычных мадэляў, метадаў, алгарытмаў і праграмных сродкаў рабастнага (ўстойлівага) распазнавання і аналізу стахастычных дадзеных пры стварэнні камп’ютарных сістэм крыптаграфічнай абароны інфармацыі і інфармацыйных тэхналогій.
На аснове распрацаванай Ю. С. Харыным тэорыі рабастнага статыстычнага распазнавання вобразаў і аналізу дадзеных пабудаваныя новыя мінімаксна ўстойлівыя (да скажэнняў гіпатэтычнай мадэлі) алгарытмы распазнавання вобразаў, ідэнтыфікацыі і прагназавання, якія гарантуюць найменшае ўхіленне рызыкі на зададзеных сямействах скажэнняў, рэалізаваныя ў пакетах прыкладных праграм і дазволілі вырашыць важнейшыя прыкладныя задачы ўкаранення інфармацыйных тэхналогій у прамысловасці, медыцыне, эканоміцы. Распрацаваныя метады і алгарытмы распазнавання і статыстычнага аналізу дыскрэтных часовых шэрагаў, якія кіруюцца ўтоенымі выпадковымі паслядоўнасцямі, выкарыстанныя падчас стварэння і ацэньвання надзейнасці крыптаграфічных сістэм абароны інфармацыі.
Аўтар звыш 490 навуковых работ, у тым ліку 5 манаграфій і 13 вучэбных дапаможнікаў.
Падрыхтаваў 26 кандыдатаў навук і аднаго доктара навук.