Электрамагні́тнае по́ле — адзін з відаў фізічнага поля, з дапамогай якога перадаюцца электрамагнітныя ўзаемадзеянні. У вакууме характарызуецца напружанасцю электрычнага поля і магнітнай індукцыяй, у асяроддзі — электрычным зрушэннем і напружанасцю магнітнага поля.
Асобныя выпадкі электрамагнітнага поля — электрастатычнае поле (ствараецца нерухомымі зарадамі) і магнітнае поле (ствараецца нерухомымі праваднікамі з пастаянным электрычным токам або пастаяннымі магнітамі).
З ураўненняў Максвела вынікае, што пераменныя магнітныя і электрычныя палі ўзаемазвязаны, а іх прасторавае размеркаванне ў часе вядзе да ўзнікнення электрамагнітных хваль.
Законы электрамагнітнага поля, узаемадзеянне і рух у ім зараджаных часціц вывучае класічная электрадынаміка.
Электрамагнітнае поле падпарадкоўваецца прынцыпу суперпазіцыі, яно характарызуецца энергіяй[ru], імпульсам і момантам імпульсу, для якіх выконваюцца адпаведныя законы захавання.
У квантавай фізіцы электрамагнітнае поле разглядаюць як «газ» элементарных часціц — фатонаў; квантавыя ўласцівасці электрамагнітнага поля (гл. эфект Комптана, фотаэфект) вывучае квантавая электрадынаміка.