Храм Весты (лац.: Aedes Vestae) — разваліны антычнага храма, прысвечанага Весце, рымскай багіні хатняга ачага. Размяшчаецца ў Рыме непадалёк ад храма Цэзара на рымскім форуме, у паўднёвай частцы Свяшчэннай дарогі.
Храм разам з Домам вясталак складаў адзіны комплекс (лац.: Atrium Vestae), функцыянальна злучаны з Рэгіяй, рэзідэнцыяй Вялікага пантыфіка.
У храме ўвесь час падтрымліваўся Зніч. Першапачаткова яго ахоўвалі дочкі цара, затым іх замянілі жрыцы-вясталкі. Ушасцярых яны абавязаны былі ўвесь час падтрымліваць агонь і праводзіць рытуалы, прысвечаныя Весце.
Храм уяўляў сабой круглы будынак у форме толаса [1], акружаны дваццаццю карынфскімі калонамі. Унутры свяцілішча заўсёды гарэў агонь, дым ад якога выходзіў праз спецыяльную адтуліну ў даху.
Унутры храма знаходзіўся тайнік (penus Vestae), дзе захоўваліся сімвалы імперыі, якія, па легендзе, Эней прывёз з сабой з Троі, у тым ліку Паладыум, антычная скульптура Мінервы. Існуе меркаванне [2], што penus Vestae знаходзіўся ў паглыбленні 2,40 х 2,40 м у подыуме, патрапіць у які можна было толькі са свяцілішча.
У храме часта ўзнікалі пажары. Пасля пажару 191 г. н.э. запатрабавалася рэканструкцыя, праведзеная пад кіраўніцтвам жонкі Септымія Севера Юліі Домны.
У 394 годзе па загадзе імператара Феадосія храм быў зачынены і прыйшоў у заняпад.
Храм Весты, размешчаны каля Рэгіі, сімвалізаваў сабой галоўны хатні ачаг — ачаг у доме цара, «ачаг дзяржавы».