Фёдар Дзмітрыевіч Га́хаў[1] (19 лютага 1906, Чаркеск, Расія — 30 сакавіка 1980) — беларускі матэматык. Доктар фізіка-матэматычных навук (1942, Краявыя задачы(руск.) бел. тэорыі аналітычных функцый і сінгулярныя(руск.) бел. інтэгральныя ўраўненні), прафесар (1943), акадэмік АН БССР (1966)[2].
Скончыў Казанскі ўніверсітэт у 1930 годзе[2]. У 1938—1939 гадах дацэнт Казанскага ўніверсітэта, з 1939 года дацэнт, загадчык кафедры Паўночна-Асяцінскага педагагічнага інстытута(руск.) бел. ў горадзе Арджанікідзэ. У 1947—1953 гадах прафесар, загадчык кафедры Казанскага ўніверсітэта, у 1953—1961 гадах прафесар, загадчык кафедры Растоўскага ўніверсітэта[2][3].
У 1961—1976 гадах працаваў у Беларускім дзяржаўным універсітэце, прафесар, загадчык кафедры[1].
Навуковыя працы па краявых задачах аналітычнай функцыі і сінгулярных інтэгральных ураўненнях[2]. Даў закончаны развязак асноўнай краявой задачы аналітычных функцый (задачы Рымана(руск.) бел.)[2], распрацаваў тэорыю інтэгральных ураўненняў з ядром Кашы.
Аўтар больш за 80 навуковых прац, у тым ліку 2 манаграфій.
Узнагароджаны ордэнам Працоўнага Чырвонага Сцяга (1976), медалямі.